Gelezen

Nog wat graphic novels

Het is al weer een tijdje geleden dat ik een aantal graphic novels op een rijtje zette. Ja, ik lees nog altijd regelmatig eens een strip of een graphic novel. En ja, daar zitten regelmatig wat pareltjes tussen. Dus hierbij een paar toppers die ik de afgelopen tijd las.

Heartstopper

Heartstopper volgt twee tienerjongens, Nick en Charlie. Ze worden al snel vrienden ook al lijken ze eerder elkaars tegenpolen. Maar de twee jongens voelen meer voor elkaar dan enkel vriendschap. Wanneer ze uiteindelijk durven toegeven wat ze voor elkaar voelen, worden de twee onafscheidelijk en beleven ze heel wat fijne momenten, maar ook verschillende moeilijke momenten.

Heartstopper telt intussen vijf delen en er zou nog een zesde en laatste deel verschijnen. De strips werden intussen ook verfilmd, maar ik durf de Netflix reeks niet kijken omdat ik zo’n fan ben van deze personages. En dan heb ik het niet alleen over de hoofdpersonages, want er zijn tal van fantastische nevenpersonages in deze wereld. Ik ga zo triest zijn als ik deel zes heb gelezen en het gedaan is. Boe.

Je kan deel 1, deel 2, deel 3, deel 4 en uiteraard ook deel 5 vinden online of in de betere boekenhandel of stripzaak.

Hild

Deze graphic novel trok onlangs nog mijn aandacht in de bibliotheek. Het was vooral de tekenstijl die me aansprak, maar toen ik de achterflap las, was ik helemaal verkocht. Prinses Kriemhild groeit om in Bourgondië. Hoewel ze graag haar eigen leven zou leiden, worden alle beslissingen voor haar door anderen gemaakt. Het zijn vooral haar broer Gunther en Hagen, zijn raadsheer, die het voor het zeggen hebben. Wanneer Gunther besluit dat hij met Brunhild van Ysland wil trouwen, schakelt hij de hulp in van een nieuwe strijdkracht, Siegfried.

Blijkbaar is het boek gebaseerd op het Nibelungenlied. Ik ken dat epos niet (gat in mijn cultuur?) dus ik wist helemaal niet wat ik kon verwachten, maar het viel bijzonder in de smaak. Ik had graag wat meer Brunhild gezien, want ik vond haar personage ontzettend interessant. Voor de rest beetje Game of Thrones vibes (red wedding en al).

Je kan Hild online kopen voor €29,50 of je kan het ongetwijfeld ook terugvinden in de betere stripzaak.

Araya

Na de dood van haar vader besluit Araya naar Thailand te gaan om daar bij haar moeder te gaan wonen. Hoewel haar moeder afkomstig is uit Thailand is Araya zelf daar nog nooit geweest. Dus ze ervaart er een gigantische cultuurschok. Maar al snel leert ze er nieuwe mensen kennen, maakt ze er vrienden en leert ze de ondergrondse jongerencultuur van het bruisende Bangkok kennen. Langzaam maar zeker wordt het haar ook duidelijk dat de nieuwe man van haar moeder absoluut niet deugd.

Een leuk coming of age verhaal met de nodige diepgang. De tekenstijl is voor mij intussen zeer herkenbaar omdat ik Chrostin al een hele tijd online volg.

Araya is online verkrijgbaar voor €24,50, maar natuurlijk kan je deze topper ook vinden in de betere boekhandel of stripzaak.

Vergeet-mij-niet

De grootmoeder van Clémence lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Clémence heeft het er zelf nogal moeilijk mee om haar grootmoeder in een rusthuis te zien zitten en meer en meer dingen te zien vergeten. Dus besluit ze haar te ontvoeren zodat ze samen nog één keer naar de plek kan gaan waar ze opgroeide.

Deze graphic novel vond ik zelf prachtig. Het is er zo ééntje waarbij je je in stilte afvraagt wat je zelf zou doen moest je jezelf terug vinden in dezelfde situatie. Of wat je zou willen dat gedaan wordt als je zelf diegene bent die met dementie in een rusthuis zit.

Helaas kan ik deze graphic novel nergens online vinden, maar misschien kan je navragen of deze nog verkrijgbaar is in de betere stripzaak. 

Dagen van zand

Het is 1937 in de Verenigde Staten. De jonge fotograaf John wordt gevraagd de zogenaamde Dust Bowl te documenteren. Hij fotografeert en documenteert de levens van de mensen die in de streek wonen die getroffen wordt door eindeloze zandstormen. Hoewel hij probeert afstand te houden van de mensen daar, kan hij toch niet anders dan geraakt te worden door hun pijn en miserie.

Ik kende de term Dust Bowl en wist wanneer die had plaatsgevonden, maar daar bleef het zo’n beetje bij. Dus het was interessant om dankzij deze graphic novel er wat meer over te lezen. Aimee heeft een prachtige tekenstijl die de geschiedenis tot leven brengt.

Dagen van Zand is online verkrijgbaar voor €29,90 en kan ongetwijfeld ook gevonden in de betere stripzaak. 

Gebeurd

Een roos voor Vrouwendag

Een roos voor vrouwendag

Als je regelmatig op hetzelfde tijdstip op dezelfde plek bent, dan kom je al eens mensen tegen die net zoals jij altijd op datzelfde tijdstip op diezelfde plek zijn. Zo zie ik bijvoorbeeld dezelfde ouders aan de schoolpoort of dezelfde mensen in de fitness. Eén van de mensen die ik zo regelmatig zie is een vrouw die op de hoek van de straat wacht na school.

Het is een oudere vrouw en ik vermoed dat ze de grootmoeder is van een meisje dat naar dezelfde school gaat als waar zoonlief school loopt. Dat meisje wordt opgehaald met de auto. Om de zoveel tijd zie ik die auto stoppen op de hoek van de straat en dan wordt er een babbeltje gedaan via het open raam. Soms heeft de vrouw wat lekkere koekjes bij zich die ze dan aan haar kleinkind geeft.

Of ik vermoed toch dat het om een grootmoeder gaat. Dat is de meest logische verklaring, lijkt me.

Omdat zoonlief en ik langs die hoek van die straat moeten, zien we die vrouw daar dus regelmatig staan. Aangezien ik goed opgevoed ben en opgegroeid ben ik een relatief klein dorp, zeg ik altijd vriendelijk goedendag tegen mensen die ik regelmatig tegenkom. Een knikje of een “hallo”, het is een klein gebaar dat zoveel kan doen. De vrouw in kwestie zegt altijd vriendelijk goedendag terug.

En meer woorden dan “hallo” of “goedemiddag” heb ik nog nooit met haar gewisseld.

Tot vandaag.

Het Meneertje, Het Vriendje en ik liepen langs die ene hoek van de straat. De vrouw stond er uiteraard en ook de blauwe auto stond er geparkeerd. Ik was mijn mannen aan het waarschuwen voor wat flinke hondendrollen die over heel de stoep verspreid lagen, toen de vrouw opeens onze richting uit kwam. Ze had een boeketje rozen vast en één stak ze mij toe.

“Alsjeblieft. Voor vrouwendag,” zei ze. Ik nam de roos helemaal verbouwereerd aan, maar kon niet anders dan “dank u” zeggen (ik zeg het, goed opgevoed). De vrouw keerde snel terug naar de auto en ik kon niet anders dan breed glimlachen. Het is niet iedere dag dat je bloemen krijgt van mensen die je eigenlijk niet echt kent, maar die je vriendelijke goedendag blijkbaar wel op prijs weten te stellen.

Gebeurd

Een maand van rust en creativiteit

Rust en creativiteit

De afgelopen weken en maanden had ik het wat moeilijk. Kwam het door het eindeloze grijze weer? Of door die beelden die ik iedere dag te zien kreeg uit Gaza? Of door de drukte op het werk waar maar geen einde aan leek te komen? Wat het ook was, het ging effe niet goed. Ik verloor mijn roze bril waardoor ik doorgaans naar de wereld kijk een beetje en dat had een serieuze impact op mij en mijn werk. Het leek alsof iedere dag mijn batterijen leeggezogen werden en ze niet opnieuw opgeladen werden. Daardoor was ik niet bepaald de meest aangename persoon om mee samen te leven.

Dus werden er maatregelen genomen. We werken hier met “rustige ochtenden”. Op maandag, woensdag, vrijdag en zondag hou ik mij ‘s ochtends bezig met zoonlief, zodat Het Vriendje rustig kan opstaan. Op de overige ochtenden mag ik op mijn gemak opstaan. Omdat ik het zo moeilijk had, lieten we in februari, vlak voor de krokusvakantie, twee weken dat systeem vallen en kreeg ik twee weken iedere dag een rustige ochtend. Dat hielp al serieus. Slapen kan echt wonderen doen.

Tijdens die periode hakte ik ook een knoop door. In maart zou ik niet werken of toch geen klantenwerk doen. Sowieso had ik net als vorig jaar al een weekje aan onze Belgische kust op de planning staan in die maand. Dus waarom niet een hele maand vrij nemen en er een soort van sabbat-maand van maken? Een maand waarin ik me kon focussen op het opladen van mijn creatieve batterijen, want het was vooral daarmee dat ik moeite leek te hebben. Alle ideeën en plannen die ik maar op de lange baan bleef schuiven omdat het werk, het huishouden en alle “volwassen” dingen op de eerste plaats kwamen.

Heel even heb ik overwogen om die mini-sabbatical in juli of augustus te nemen, maar laten we eerlijk zijn, dan zou al mijn tijd naar zoonlief gaan. Dat is natuurlijk ook niet de bedoeling. Deze maand wil ik gebruiken om een aantal projecten uit te werken, om creatief te zijn, om te rusten en we zien wel wat ik aan het einde van deze maand allemaal kan afvinken van die megamindmap die ik ergens in februari uittekende. Misschien zijn het tien dingen, misschien is het niets.

Eén van de dingen die op die megamindmap stond, was schrijven in het algemeen (fictie, bloggen, kinderboek,… You name it). En het kriebelt al zo lang om meer te schrijven, om meer te bloggen, om specifiek terug meer op dit blogje te delen. Maar ik stoot regelmatig op een aantal bedenkingen die me regelmatig tilt doen slaan. Is een nieuwsbrief niet interessanter dan een blog tegenwoordig? Kan ik hier microbloggen en hoe past dat binnen de huidige design? Moet ik misschien eens heel deze blog in een nieuw kleedje steken? Wat deel ik wel en wat is te persoonlijk (ik heb in februari een aantal blogberichtegen privé gepubliceerd omdat ik het niet goed wist).

Soms weet ik het allemaal niet zo goed en waarschijnlijk maak ik het moeilijker dan dat het eigenlijk is. Gelukkig heb ik deze maand voldoende tijd om eens lang en hard na te denken over dingen. Ha!

Pin It on Pinterest