Kapper

In de tijd dat de dieren nog spraken en ik nog geen irrationele angsten voor kappers had, ging ik een paar keer naar een kapperszaak ongeveer tegenover mijn middelbare school. De zaak was redelijk nieuw, maar kreeg al snel een zeer goede naam. Eén keer gingen ze daar zelfs zo ver dat ze mijn haar met gel krulden… Gewoon, omdat ze even wilden experimenteren. En aangezien ik haar heb waar iedere kapper van droomt… Tsja. Ik ben dan ook in hun fotoboek verzeilt geraakt. Wel, een foto van die krullen. Niet ikzelf natuurlijk.

Na enkele bloedstollende avonturen bij andere kappers, begon die angst voor de kapper te groeien en te groeien. Iedere keer opnieuw kwam het gevreesde “paddenstoelenwolkkapsel” te voorschijn. Maar deze keer zou het anders zijn, nam ik mezelf voor. Ik deed mijn research op het internet rond kapsel en ontdekte waarom ik steeds dat kapsel kreeg aangesmeerd: mijn ronde gezicht. Een rond gezicht vraagt blijkbaar voor meer volume bovenaan het hoofd en minder in de nek en zo. Dus knippen ze al dat haar op bovenaan. Big no no als je van nature volumuneus haar hebt waarbij vrouwen in de volume-shampoo-reclames zelfs nog sprietjeshaar lijken te hebben. Dus, gewapend met een tekening van het “paddenstoelenwolkkapsel” trok ik naar de kapper. Ja, stiekem had ik gisteren een afspraak gemaakt bij die ene kapper tegenover de middelbare school.

De kapster moest even lachen toen ik haar de tekening liet zien. Ze vond wel dat ik goed kon tekenen. Ik vond al snel dat zij goed kon knippen. Tien centimeter ging er genadeloos af. Ik heb al kapster gehad die bij tien centimeter stiekem er maar vijf afdeden en toen ik vroeg: “doe er nog maar wat af”, dan zeiden ze dat ze dat niet wilden omdat ik toch zo’n schoon haar heb. En waarom heb ik die mensen net betaald? Soit. Nog iets wat ik super vond aan deze kapster: ze heeft alles wat ze deed van knippen gewoon uitgelegd. Echt in stapjes zo van: “En nu doe ik dit en dat gaat dat effect geven,”. Of of of… toen ze de haardroger bovenhaalde, dat is eigenlijk mijn gezworen aartsvijand, moet ze de angst in mijn ogen hebben gezien: “Als het te warm is, dan zeg je het maar,”. Aaaah! Een kapster naar mijn hart! En en en… Ze stelde geen stomme vragen toen ik zei dat brushen niet nodig was. Alleen het “amaai, da’s wel een pak haar seg,” was er over, maar in plaats van de gebruikelijke, nogal ironische: “Echt? Tiens, dat had ik nog niet opgemerkt. Van waar komt dat nu allemaal?” te zeggen, glimlachte ik even en knikte ik. Gemeen zijn na zo’n goede knipbeurt was uit den boze. Ik kan beter deze kapster bevriend houden.

En de haartjes zien er goed uit. Alleen een beetje nat. Met de fiets naar de kapper gaan in dit zeikweer was misschien niet zo’n goed idee. Waw, zo’n lang bericht over de kapper. Hmmm… Het moet dus heel goed zijn meegevallen. 😛