Oorbellen

Eerst en vooral: gelieve morgen te duimen, kaarsjes te branden en positieve vibes te sturen tussen 9u30 en 10u. Eindwerkjury. *loopt gillend door de kamer*.

Gisteren was ik voor de tienduizendste keer aan het rondsurfen op Etsy en heel per ongeluk kwam ik bij de oorbellen terecht. Meestal kom ik niet  in die categorie terecht omdat ik gewoon geen oorbellen draag. Punt. Ik heb geen gaatjes in mijn oren. Nooit gehad. Ik heb het niet op extra gaten in het lichaam. Dan toch nog liever inkt, veel mooier. Niet dat ik schrik heb van de pijn dat zo’n gigantisch oorbellengeweer met zich meebrengt. Pfftt… Ik heb vandaag min of meer in mijn vinger genaaid met mijn naaimachine (yup, een moment van lompigheid). En hoor je me brullen van de pijn? Nee hoor, ik zit hier olijk te typen mét die vinger. Om maar aan te tonen dat pijn niet hetgene is wat me tegenhoudt. Oeh, had ik al verteld dat het bloed alle kanten uitspoot? Nee? Lekker pittig detail. 😛

Soit. Ik heb flaporen en doe mijn haar enkel en alleen in een staart/dotje onder twee omstandigheden: 1/ ik bevind mij in de veiligheid en geborgenheid van mijn eigen thuis (zoals nu bijvoorbeeld) 2/ het is snik-snik-snik heet (zoals op 19 juli vorig jaar). Voor de rest zal je mij zelden of nooit zien met mijn haar in een staart. Zelfs niet als je er om smeekt! Dus, wat zou het nut zijn van gaatjes te laten schieten, om dan oorbellen te dragen die je toch niet ziet onder mijn gigantische pak haar? Vandaar dat mijn oorlelletjes dus voor de rest van mijn leven ongeschonden zullen blijven.

Maar nu ik al die geniale oorbellen zie… Man, man, man. Wat dacht je van gummy beer oorbellen? Of spookjes die licht geven in het donker oorbellen? Of hilarische head tag oorbellen? Op mijn lijstje met “dingen te doen na het eindwerk” stond het idee om oorbellen te maken uit dobbelstenen. Mjah. Hoe kom ik daar zelfs bij als ik zelf geen gaatjes heb?!