Oftewel deel tweeduizendtweehonderdvierentwintig van de schoenenjacht. In dit deel ging Kathleen terug naar de Vavantas, dit maal gewapend met een paar inlegzolen. Voor wie het zich niet herinnert, in deel vijfhonderzeventwintig van deze soap gebeurde het volgende:
De papa besloot dat we nog een keer naar de Vavantas zouden gaan om daar een keertje te kijken. De Vavantas is een coole winkel. Alleen al van de geur die daar hangt. Zaaaalig. En toen werd ik verliefd op een paar schoenen. Er was een 37, maar na vijf stappen vielen de schoenen uit. Te groot?!? Ze vielen uit, begot. Dan maar een 36 passen. Te klein. KAN IEMAND ME DAT EVEN UITLEGGEN ALSJEBLIEFT?!? Ik heb net geen scène gemaakt in de winkel, maar grrrr… Ik was kwaad. Je zou voor minder geheel depressief worden. Ugh.
Mét de zolen gleed ik blijkbaar minder in die schoenen en vielen ze dus niet uit! Hoera! Ja, ik weet het, ik ben erg. Het is zelden dat ik echt zoiets heb van: “Dat moet ik hebben”, vooral bij kledingstukken, maar als het dan toch gebeurt, dan moet én zal ik dat kledingstuk of wat dan ook hebben. Zoals ik al zei: ik ben erg. En naast erg ben ik ook nog eens heel blij. Mijn ubercool verjaardagscadeau dat ik veel te vroeg heb gekregen, speelt daar waarschijnlijk ook een rol in. Nope, ik zeg toch lekker nog niet wat ik heb gekregen. Dat is voor 19 juli. Nah! 😀
‘t zijn toffe schoenen!
Ik zit ook altijd met dat probleem, 36 is te klein en 37 te groot en een aantal merken hebben zelfs geen 36..damn! Deze zijn schoon!!