Oliebollenbakkerij

Sinds vorige week staat er een oliebollenbakkerij op een brug waar ik iedere dag over moet rijden. ’s Avonds als ik van mijn werk kom en ik wat hongerig ben, is het altijd eventjes afzien. Die heerlijke geur van smoutebollen (oliebollen, smoutebollen, allemaal hetzelfde) hangt daar in de lucht en doet mijn maag dan knorren. Dit jaar ben ik niet naar Leuven kermis geweest. Dat wil zeggen dat ik geen smoutebollen heb gegeten dit jaar en dat, mijn beste lezertjes, is een ramp. Een grote ramp. Hoe kan je een jaar leven zonder ook maar een keer smoutebollen te hebben gegeten?

Al een hele week hou ik het vol en vreemd genoeg lukt het me bijzonder goed. Er is namelijk iets vreemds met mij aan de hand. Mijn zin naar zoetigheid is aan het minderen. Goed, ik heb nog steeds mijn dagelijks boke met choco nodig, dat zal niemand mij ooit kunnen afleren, maar voor ieder boke met choco eet ik een “gezond” boke met sla en beleg. Als ik ga winkelen koop ik gezonde snacks: mandarijntjes, wortelbolletjes, yoghurt,… Gisteren heb ik een heel zakje wortelbolletjes laten verdwijnen terwijl ik aan het schrijven was. De dag voordien heb ik twee mandarijntjes gegeten terwijl ik aan het lezen was. En het aantal koekjes? Geen. Jawel, gisteren een chocolade pretzel omdat een collega jarig was geweest en ze trakteerde. Er is iets heel erg vreemds met mij aan de hand. Straks ga ik nog vrijwillig beginnen sporten of zo. Stel je voor.