De broer kwam trots naar me toe met een pakje in zijn handen voor mij. Een pakje van hem voor mij. Dat is nieuw. Geloof me. Dat mag gerust een wonder genoemd worden. Verbaasd scheurde ik het papier weg. Een doos Prince ministars! “Dan heb je een prins voor je kerst gekregen,” grinnikte hij. Nu nog een wit paard en ik ben gesetteled. 😉
Hoewel dat een zeer fijn en attent pakje was, was ik toch nog gekker van het pakje dat ik van de mama en de papa heb gekregen. Enkele weken geleden trok ik na het werk naar Tante Jojo, dat lieve, schattige winkeltje in de Jan Stasstraat. Ik staarde naar de tassen van Ella Osix. Ik kwijlde over alle prachtige retromotiefjes. Uiteindelijk koos ik een tas met een motief waarvan het niet echt duidelijk is of het nu bloemen, wolken of schapen zijn. De vrouw in de winkel, die ik Tante Jojo noem, pakte de tas zorgvuldig in. Toen ze me het zakje gaf met daarin het cadeautje zei ze nog: “Ik hoop dat ze er blij mee zal zijn,”. “Oh, ik denk dat ze er heel blij mee zal zijn,” lachte ik. En ze is er inderdaad heel blij mee.
Van de zus kreeg ik nog een zelfgemaakte keukenschort. Heel netjes afgewerkt en in mijn favoriete kleur. Aangezien ik nogal een smodderaar ben in de keuken *kuch*tomatensaus*kuch* komt zoiets heel erg van pas. Hij komt wel tot voorbij mijn knieen. Hihi. Ik lijk nog meer op een hobbit dan anders met die schort aan.