Uncategorized

Pilates

Normaalgezien zou ik gisterenochtend gaan zwemmen, maar toen ik even door de gordijnen piepte, zag ik dat het regende. Ik had geen zin om door zo’n schijtweer een kwartier naar het zwembad te wandelen. Dus besloot ik in plaats van een halfuur te zwemmen, een halfuur Pilates te doen. Jawel, Pilates. Hoe in godsnaam ben ik daar weer bijgekomen hoor ik jullie al vragen? Wel, ik heb af en toe wel eens last van pijn in mijn onderrug. Het Vriendje was me onlangs aan het masseren en toen hij op een bepaald plekje kwam, aan mijn onderrug, was het hek van de dam. De druk die daar zat en de pijn die ik voelde, ieks. Niet leuk. Ik ging er vanuit dat ik gewoon een verkeerde houding heb, dat ik mijn rug te hol of te bol hou. Een van de twee, ik ben nog niet uit welke van de twee het net is.

Op het Boekenfestijn kocht ik dan een boek over Pilates en nadat ik er wat in had gelezen, besloot ik dat het interessant was en de moeite waard om even te proberen. Het was voornamelijk interessant omdat het, op het eerste zicht, poepsimpele oefeningen zijn en het is niet de kwantiteit die telt, maar de kwaliteit. Amen to that! Plus het zou goed zijn voor… *tromgeroffel* je rug. Ik had vorige week zondag al een poging tot Pilates ondernomen, maar dat was niet meteen een groot succes te noemen. Ik was begonnen met de basics: ademhaling en een paar zeer eenvoudige oefeningen. Daarna heb ik er niets van gevoeld. Niets, nada, noppes. “Beuh,” dacht ik, “No pain, no gain,” en stortte me dan maar weer op mijn oude vertrouwde buikspieroefeningen.

Gisterenochtend liet ik het boek aan de kant liggen en nam mijn Nintendo DS ter hande. Ik was onlangs op Let’s Pilates gestoten, je eigen persoonlijke Pilates coach op de DS. “Ach, waarom niet?” dacht ik en probeerde het uit. De oefeningen werden beter uitgelegd dan in het boek en een pixelmeisje deed alles voor. De ademhalingtechniek had ik ondertussen onder de knie, maar ik begon toch maar met de basis oefening. Dat ging vlotjes. Ik probeerde de oefening zo serieus mogelijk te doen, maar ik merkte niet echt dat ik spieren aan het gebruiken was. Een halfuurtje had ik me voorgenomen en een halfuurtje deed ik oefeningen. Stramme spieren? Nope. Het gevoel dat je had gesport? Niet echt. “Beuh,” dacht ik, “No pain, no gain,”. Alleen mijn staartbeentje deed een beetje pijn van een rare roloefening. Blijkbaar doe je dat toch beter op een matje en niet gewoon een op een Ikea tapijtje met daaronder een harde houten vloer.

Maar toen ik ‘s avonds uit de zetel kwam en naar mijn kamer liep, merkte ik plots op dat… Gnah! Buikspieren! Stram! Staartbeentje! Nog meer pijn! Aaaah! En toen ik deze ochtend opstond, waren die buikspieren nog steeds stram. Ik heb al lang niet meer zo’n stramme buikspieren gehad. Niet na het zwemmen, niet na vijftig sit-ups, niet na god-weet-wat,… Behalve Pilates dan en dus ben ik overtuigd. Wel pain, wel gain, weet je wel. Nu nog een matje ergens op de kop tikken en strakke buik, soupele rug en getraind staartbeentje, here I come. 😛

You Might Also Like

  • vleervlinder

    haha een getraind staartbeentje, hoe zou dat eruit zien 🙂

  • co²

    Aha, misschien wel eens het proberen waard! Al weet ik nog niet zo goed waarvoor dat getrainde staartbeentje kan dienen. ( Was dat nu net niet zo’n stukje evolutie dat maakte dat we er niet zo’n nood aan hadden?)

  • Pin It on Pinterest