We stonden in de Veritas in Lier. Ik had een idee in mijn hoofd en wilde dat uitwerken. Het was een klein project, dus dat kon ik ook bij Het Vriendje thuis doen. Soms is het wel even een probleem dat ik geen naaimasjien heb bij hem thuis, maar ach, dan hou ik me bezig met veel lezen, rondsurfen op het internet en slapen. Maar nu heb ik ook een klein tafeltje bij hem op zijn kamer. Twee schragen, een plank en een krukje, meer heb je toch niet nodig om kleine knutselwerkjes te maken? Dus stonden we in de Veritas om materiaal te kopen. Ik had de bias tape gekocht en had een knoop uitgekozen, tot Het Vriendje opeens meldde dat er een grote schaal stond vol knopen. Voor vijf euro kon je een puntzak vullen. Alright!
Dus begonnen we een puntzak te vullen. Er stond nog een vrouw gretig een puntzak te vullen en een winkeljuffrouw liet weten dat het de eerste keer was dat de schaal succes had. Ha! En zo raakten we allemaal een beetje aan de praat. De vrouw vertelde over de spulletjes die zij maakten en liet een ketting zien. “Gemaakt van het haar van mijn hond,” zei ze. Ze vertelde dat ze dat wel vaker maakte, vooral voor mensen die net hun geliefde huisdier een spuitje hadden moeten geven. Zo hadden ze een aandenken. De knopen gebruikte ze een beetje voor van alles: broches, wenskaarten,… Ze was vooral gek op de transparante knopen, dus iedere keer als ik of Het Vriendje er een vonden, gaven we die door aan haar. Ze vertelde ondertussen ook over een paar interessante hobbymarkten waar je je waren zomaar kon verkopen zoals bijvoorbeeld Markt van Morgen. Ik had er nog nooit van gehoord, maar zij was er enthousiast over. Allemaal interessante informatie! Het werk van deze vrouw, Eva, zo heet ze, kan je terugvinden op evarko.be.
Nadat de andere vrouw met een overvolle puntzak naar de kassa was getrokken, bleef de winkeljuffrouw nog even met ons praten. Zij bleek ook een creatief meisje te zijn. Ze was vooral met tekeningen bezig en was lid van een kunstenaarsgroep in Antwerpen. Ze schreef de gegevens van de vrouw op en vroeg later ook naar mijn site. We praatten een beetje over Etsy, over waarom ik er niet op zit en wat mijn plannen zijn met mijn geknutsel. Ze had ook net Etsy ontdekt en was helemaal in de wolken over die website. Dus deelde ik wat van mijn ervaringen over die site, dat het wel heel erg moeilijk was daar iets te verkopen als je niet veel reclame maakte en zo. Nadat ook mijn puntzak overvol was, namen we afscheid en liepen we naar de kassa. Vijf euro. Voor een hele hoop knopen.
Onderweg naar huis vroeg Het Vriendje zich af hoeveel knopen ik nu eigenlijk had gekocht en hoeveel ik zou hebben bespaard door op die manier knopen te kopen. Ik vertelde hem dat een knoop al snel 35 of 50 cent kostte. Sommige zelfs veel meer. Dus wilde hij weten hoeveel knopen ik had gekocht. “Ach, een vijftigtal, denk ik,” antwoordde ik hem. Thuisgekomen goten we de inhoud van het zakje uit over de keukentafel en Het Vriendje begon te tellen. Uiteindelijk bleek ik 346 knopen te hebben gekocht. Perfect voor oogjes van knuffels en allerlei andere dingetjes.
SCORE!! 😀
