De eerste keer dat ik over dit boek hoorde, was toen ik door de boekskes aan het bladeren was bij de mama thuis. Ik ben niet zo een grote fan van de boekskes, alles behalve eigenlijk, maar als ik bij de mama op bezoek ben, dan blader ik wel eens door de Libelle. Bij de boekenrubriek kijk ik dan even rond wat er allemaal wordt aangeraden en in een van de Libelles van de afgelopen weken stond dit boek. Iets over een dokter die maagdenvliezen herstelde. Dat klonk veel belovend, dus zette ik dat boek op mijn “te lezen” lijstje. Voor ooit een keertje, als ik hem eens tegen kwam in de bib. Ooit kwam er sneller dan verwacht. Nog diezelfde week, toen ik langs ging bij de bib, ontdekte ik het boek toevallig. En het was een zeer aangename vondst.
Dokter Jazz van Stine Jensen gaat voornamelijk over de aantrekkingskracht tussen het Westen en het Midden-Oosten. Het boek is opgedeeld in vijf hoofdstukken. In het eerste hoofdstuk besluit Dolly Laudrup, een redactrice met een vurige pen, meer te weten te komen over het leven van haar overleden oom Mads. Mads Laudrup hield er namelijk naast zijn praktijk als neus-keel-oor specialist ook nog een praktijk in het herstellen van maagdenvliezen. In de volgende hoofdstukken worden drie aparte verhalen aan elkaar gewoven. Het eerste verhaal is dat van Mads die naar Saoedi-Arabië trekt om daar als arts te gaan werken. Dit verhaal loopt dan weer verder in het verhaal van Selma, een nogal hartstochtelijke vrouw met een zwak voor mannen uit het Midden-Oosten en dan is er nog Kader, een Egyptische immigrant die zijn jonge vrouw verdenkt van vreemdgaan.
Al die verhalen worden verteld op een zeer beeldende en verfijnde manier. Het is zeer meeslepend geschreven, zodat je er moeite mee hebt het boek opzij te leggen. Als lezer wil je weten hoe die verhalen met elkaar verbonden zijn. Je wil weten hoe alles in elkaar zit. En langs de andere kant merk je ook dat Jensen haar research over de verschillende culturen en godsdiensten zeer goed heeft gedaan, waardoor alles geloofwaardiger is. Je weet ook nooit helemaal goed wat fictie is en wat auto-biografisch is, want blijkbaar zouden er wel degelijk delen van het boek auto-biografisch zijn. In ieder geval, Jensen weet hoe ze een verhaal moet vertellen en hoe ze moet schrijven. Dit boek is zeker een aanrader en vergeet tijdens het lezen zeker niet eens een van de genoemde jazz platen op te zetten. Dat geeft meteen een heel nieuwe dimensie aan het boek.
En hieronder een van mijn favoriete stukjes uit het boek. Genoten heb ik van dit stukje.
Hoewel ik in mijn werkkamer thuis uitkijk op een blinde muur, weet ik van een kookboek echt iets heel leuks te maken. Ik doe er een zongedroogd tomaatje, een ovenverse baguette of een vers takje munt bij. Thriller? Ik let op de schakering van het bloed dat vloeit. Bloedrood. Goudrood. Bruinrood. Als het moordwapen een pistool is, voeg ik het merk toe: FN P90, Stengun, UZI. Op het vliegveld? Vergeet niet het rennen naar de gate! D19 of B8 en het type vliegtuig (Boeing 747) en de klasse (Economy Extra). Een slachtoffer? Bloed komt beter tot zijn recht op blondines… Spanning? Dan zorg ik voor een achtervolging op een indrukwekkend monument: de piramides in Egypte, het Washington Monument in South Dakota, de huizen van Gaudi in Barcelona. Huilt een personage? Dan wil ik weten of tranen langs wangen rollen, glijden, druppelen of biggelen. En lacht een personage, dan hoor ik of het zachtjes grinnikt, hysterisch uithaalt of vrolijk schatert.
Ik ben dol op erotische proza! Voor geilheid geldt een eenvoudige regel: wees met cupmaten niet te zuinig. Ik blaas ze graag een maatje op, van C naar D. Benen zijn zo lang als de Eifeltoren, hakje wordt stiletto. In opwindend proza zijn de rokjes op heuphoogte. Vrouwen bedien ik graag met de klassieke mannelijke schoonheid: licht gebruind, het gespierde bovenlijf van een zwemmer, een gebeeldhouwde penis met passende ballen, goed gekleed en vloeiend in minstens vier talen (Frans, Perzisch, Oxford British en Italiaans).
Boeken die zo geschreven zijn, die zijn er om te koesteren.