Gelezen

Look both ways

Tijdens het nieuwjaarsetentje met het werk enkele weken geleden, haalde een collega Look both ways van Debbie Millman boven. Ze was er zelf zeer enthousiast over. Een collectie vlot geschreven essays die prachtig zijn vorm gegeven. Hoe zou je zelf zijn? Ik bladerde er toen door en zag dat het goed was. Ik vroeg die collega mij dat boek door te spelen eens zij het uit had gelezen en zo stond ze vorige week vrijdag aan mijn bureau met de woorden: “Amaai, gij gaat dat een kweeni hoe goed boek vinden,”. En daarin had ze meer dan gelijk.
Dat het boek vlot leest, dat spreekt voor zich. Een treinrit en ik had acht van de twaalf essays verslonden. Ik had mijn ogen uitgekeken op de kleine details. Ik had gegrinnikt, diep gezucht en ik had het gevoel de schrijfster een beetje beter te leren kennen, hoewel ik voordien nog nooit van haar had gehoord. En bovenal herkende ik mezelf zo goed in hetgeen ze schreef, de keuzes die gemaakt moeten worden, de kansen die gegrepen worden of net aan de kant worden geschoven, de voorliefde voor alles wat grafisch en mooi is,… Het is een beetje als een blog lezen, zo komen de essays over. Ze zijn persoonlijk, met veel liefde neergepend, in mooie letters, wilde letters, geborduurde letters,…
Het is een pareltje. Een pracht van een boek. Zo eentje dat je in je boekenkast wil hebben staan, gewoon, om heel af en toe open te slaan en een van de essays te lezen of er door te bladeren om je te vergapen op de creativiteit die van ieder blad af springt. Binnenkort toch maar eens mijn eigen exemplaar bestellen. 🙂

Tijdens het nieuwjaarsetentje met het werk enkele weken geleden, haalde een collega Look both ways van Debbie Millman boven. Ze was er zelf zeer enthousiast over. Een collectie vlot geschreven essays die prachtig zijn vorm gegeven. Hoe zou je zelf zijn? Ik bladerde er toen door en zag dat het goed was. Ik vroeg die collega mij dat boek door te spelen eens zij het uit had gelezen en zo stond ze vorige week vrijdag aan mijn bureau met de woorden: “Amaai, gij gaat dat een kweeni hoe goed boek vinden,”. En daarin had ze meer dan gelijk.

Dat het boek vlot leest, dat spreekt voor zich. Een treinrit en ik had acht van de twaalf essays verslonden. Ik had mijn ogen uitgekeken op de kleine details. Ik had gegrinnikt, diep gezucht en ik had het gevoel de schrijfster een beetje beter te leren kennen, hoewel ik voordien nog nooit van haar had gehoord. En bovenal herkende ik mezelf zo goed in hetgeen ze schreef, de keuzes die gemaakt moeten worden, de kansen die gegrepen worden of net aan de kant worden geschoven, de voorliefde voor alles wat grafisch en mooi is,… Het is een beetje als een blog lezen, zo komen de essays over. Ze zijn persoonlijk, met veel liefde neergepend, in mooie letters, wilde letters, geborduurde letters,…

Het is een pareltje. Een pracht van een boek. Zo eentje dat je in je boekenkast wil hebben staan, gewoon, om heel af en toe open te slaan en een van de essays te lezen of er door te bladeren om je te vergapen op de creativiteit die van ieder blad af springt. Binnenkort toch maar eens mijn eigen exemplaar bestellen. 🙂

You Might Also Like

  • Het Vriendje

    Of zelf een maken? 😀

  • Pin It on Pinterest