Hoe het allemaal begon…

Tijdens mijn tienerjaren kreeg ik wel eens een aanval van creativiteit. Dat gebeurde eigenlijk vrij vaak, maar meestal beperkte die creativiteit zich tot het schrijven van ellelange verhalen met mijn favoriete boysband in de hoofdrol of tot het tekenen van menselijke figuren waarvan de proporties niet helemaal klopten. Dat laatste doe ik nu eigenlijk nog altijd. Soit. Heel zelden gebeurde het dat ik me op een witte t-shirt stortte met textielpennen of met naald, draad en tonnen kraaltjes. Mijn aandachtsspanne was helaas altijd te beperkt, dus heb ik nooit iets afgewerkt, laat staan gedragen van mijn zelfontworpen creaties.

Toen mijn grotemoe besloot naar een rusthuis te verhuizen, wilde ze haar naaimachine niet meenemen. Ze had genoeg van dat naaien en vroeg aan mijn moeder of zij misschien iets kon doen met haar Bernina. Mama antwoordde daarop dat ze een Singer had die goed dienst leverde, maar ze liet ook wel vallen dat ik, zestienjarige of zeventienjarige Kathleen, wel interesse had in naaien. Zo kreeg ik mijn eerste naaimachine. Gabriël doopte ik het, naar de sticker met die naam die er op plakte. De eerste vijf jaar stond hij braaf op de zolder, wachtend tot ik eindelijk eens tijd zou hebben.

Aan het wachten kwam een einde in 2007. Ik kon de zin om allerhande voorwerpen, voornamelijk tassen, niet meer onderdrukken. In eerste instantie begon ik te prutsen met een klein, draagbaar naaimachine dat ik voor een paar luttele euro’s had gekocht. Het kon een rechte steek vooruit naaien en een rechte steek achteruit. Meer was er niet aan, maar het was met dat kleine onding dat ik de basistechnieken leerde. Eens ik alles min of meer onder de knie had, besloot ik Gabriël uit zijn vijf jaar durende winterslaap te halen. De ene tas na de andere maakte ik, gevolgd door een heel leger knuffels.

De eerste tas. Let vooral op die loshangende draadjes. Maar die tas heeft verschrikkelijk lang dienst gedaan tijdens mijn jaren journalistiek. Er werden een paar plastieken zonnebloempjes opgenaaid en meer moest dat niet zijn.

De eerste knuffel. Gemaakt in het jaar onzes heeren 2008 en ja, blijkbaar was ik toen al in het bezit van dat ene stofje. Jullie zullen het intussen wel herkennen.

En dan de grootste knuffel die ik tot nu toe heb gemaakt: de kraken! Een kerstkado voor het vriendje. Negen uur heb ik er aan gewerkt, vooral omdat mijn naaimachine niet door de vele lagen fleece wilde gaan en er dus veel handwerk aan de pas kwam. Het beestje kreeg uit pure frustratie geen acht, maar slechts zes tentakels, dus het is geen octopus. Zeg trouwens ook nooit octopus tegen een kraken. En ja, krakens lijken in het algemeen wat op koalaberen. Dat is normaal. 😉

Een van de belangrijkste mijlpalen was toen ik mijn knuffels mocht verkopen bij HippoVintage, een winkeltje in Leuven. Twee van mijn knuffels stonden zelfs tijdelijk in het uitstalraam. Stel je voor! Mijn knuffels! In een uitstalraam. Ieeeeeeh! Rechtsboven in de onderstaande foto. Die monsters. Die. Heb. Ik. Gemaakt! Ze bleken jammergenoeg niet zo veel succes te hebben in dat winkeltje.

En zo kreeg ik de microbe te pakken. Enkele maanden geleden haalde ik het dan in mijn hoofd dat ik me ook eens aan kleren zou moeten zetten, want eigenlijk was dat wel iets wat ik graag wilde leren. Tot nu toe is dat voornamelijk bij veel gepruts en gevloek gebleven, maar hopelijk zal daar wat verandering in komen eens ik mijn innerlijke naaister wat rustiger kan maken. Dus eigenlijk is dat hetgene waar ik waarschijnlijk het meeste mee zal bezig zijn in de toekomst. Ik wil het graag onder de knie krijgen en dat zal met veel vallen en opstaan gebeuren ook al ben ik niet zo heel goed met het vallen gedeelte.

Meer over die innerlijke naaister later. Beloofd. Dan geef ik hierbij dit stokje officieel door aan de Riet, Kir en Vicky. Hieronder de “spelregels”.

1. Schrijf een blogje over de start en loopbaan van jouw passie. Je kunt het hebben over: je eerste creatie – jouw (stik)machine(s) – enkele mijlpalen – jouw ‘meesters’ – je topstuk – je werkplekje – weetjes – tips – …
2. Knip en plak dit stukje tekst met de afbeelding in jouw blogje.
3. Geef het stokje door aan drie of meer gepassioneerde mensen (laat een berichtje achter op hun blog).
4. Laat je bij het eerste berichtje over hoe het begon (http://naaiclub.blogspot.com/2010/07/hoe-het-begon.html) een wederwoordje achter met een link naar jouw verhaal.