Ik heb tot nu toe mijn vrije woensdagen altijd besteed aan werken voor Fanny&Laura. Zo flink ben ik, ja. Maar vandaag maakte ik een uitzondering.
Via Fanny&Laura en Facebook kwam ik terug in contact met het andere belgische meisje dat uitwisselingsstudent was in IJsland in mijn jaar. We hebben daar samen veel meegemaakt en veel aan elkaar gehad. Aan het einde van het jaar gingen we elk onze eigen weg op. Zij terug naar West-Vlaanderen, ik terug naar Vlaams-Brabant. Ietsje verder uit elkaar, maar niet het einde van de wereld natuurlijk. Tegenwoordig woont ze in de buurt van Geraardsbergen, net aan de andere kant van de taalgrens en blijkbaar moet je daar toch even voor treinen om daar te geraken.
Maar die paar uren die we samen doorbrachten in gezelschap van haar zes maanden oude zoontje, waren die drie uur en een half treinen en overstapstress meer als waard. Herinneringen ophalen aan IJsland, foto’s kijken van toen en bijpraten, want sja, als je elkaar bijna negen jaar niet gezien hebt, dan heb je wel wat te vertellen. Het is fijn te weten dat het nog steeds klikt en dat ik daar ergens onder Geraardsbergen, aan de andere kant van de taalgrens, een vriendin heb. Een fijne vriendin waarmee ik al heel wat heb gedeeld in het verleden en die ik hopelijk terug wat meer zal zien in de toekomst.
Negen jaar, begot. Een kindje van zes maanden. Potdekke, we worden oud.
Ik vond het ook super! We mogen zeker niet meer zo lang wachten om elkaar nog eens te zien. En oud worden, sjjjt niet aan denken 🙂 …
De tijd vliegt he. Voor je het weet zijn we oud en verrimpeld 🙂