Stoner

Een tijdje geleden vroeg ik aan mijn Facebook vriendjes of ze me een paar boeken konden aanraden. Ik was op zoek naar een nieuw boek om te lezen en ik had zelf geen zin om te zoeken. Crowdsourcing heet dat tegenwoordig in het schoon Engels en dat werkt. Er kwamen heel wat tips binnen en mijn lijstje met te lezen boeken werd weer wat langer. Ik besloot als eerste te beginnen aan Stoner.

Stoner beschrijft het leven van William Stoner. Hij wordt geboren als arme boerenjongen. Wanneer zijn vader gehoor krijgt van een nieuwe richting aan de Universiteit, besluit hij zijn enige zoon weg te sturen om te gaan studeren. Al snel ontdekt Stoner dat Engels en literatuur eigenlijk zijn grote passie zijn. Hij begint Engels te studeren en meldt aan het einde van zijn studies aan zijn ouders dat hij niet terug naar de boerderij zal komen om hen te helpen. In plaats daarvan begint hij aan zijn doctoraat aan de Universiteit en al snel mag hij daar ook beginnen lesgeven. Intussen leert hij ook Edith kennen. Hij maakt haar het hof en uiteindelijk vraagt hij om haar hand. Samen krijgen ze een dochter, maar de relatie tussen Stoner en Edith is niet bepaald gezond te noemen.

Op Goodreads las ik iemand die het boek in één zin perfect omschreef: “Life’s a bitch and then you die”. Dat had de titel kunnen zijn van dit boek. Het liefst van al lees ik vrolijke boeken. Grappige boeken. Dit boek was alles behalve grappig en vrolijk dus op sommige momenten heb ik me echt moeten verder worstelen. Vooral het stuk waar in Edith, de vrouw van Stoner, haar kuren had. Ik ergerde me dood aan haar personage en ik hoopte zo op een reden waarom ze zich zo gedroeg, maar die kwam er helaas nooit. Idem bij de situatie met Lomax.

Langs de andere kant heb ik ook vrij hard genoten van dit boek. Het was een zwaar boek, maar de taal, de stijl,… Prachtig. Echt. Daar waar ik andere boeken die ik dit jaar heb gelezen kan vergelijken met een luchtig, mass-produced cakeje waar je er tien na elkaar kan van eten, was dit boek een heerlijk, volle chocoladetaart van een meester banketbakker. Iedere hap was een waar genot, maar je mag er maar een paar happen van eten, want anders krijg je al snel buikpijn. Dus heb ik dit boek in korte stukjes gelezen.

Om eerlijk te zijn was dit boek niet zo mijn ding. De taal en stijl waren echt om je vingers bij af te likken, maar ik vrees dat ik liever het ontspannende soort boeken verkies boven het serieuze soort boeken. Och ja. Ieder z’n ding, zeker?