Ravenvlucht

Al maanden keek ik uit naar het nieuwe boek Ravenvlucht van Juliet Marillier. De releasedatum stond aangegeven in mijn Google Calendar en diezelfde dag nog stond ik in de betere boekenhandel om het boek te bestellen. Drie dagen later kon ik er dan ook daadwerkelijk mijn tanden inzetten. Dat de verwachtingen hoog waren, dat spreekt dus voor zich.

Ravenvlucht is het tweede deel van de Schaduwval trilogie. Deel een was Verboden Magie en in dat boek leerden we Neryn en Flint kennen. Zij belandden na een zeer lange reis op Schaduwrots waar een groepje rebellen een opstand tegen de koning van Alban voorbereidde. In het eerste boek wordt haar verteld dat ze bij de vier Hoeders moet langsgaan voor haar training als Ontbieder, zodat ze het ontbieden van magische wezens en het Goede Volk onder de knie krijgt. In dit tweede boek gaan Tali, een van de rebellen en Neryn naar de eilanden in het Westen om daar bij de Kol van de Eilanden, een van de Hoeders, haar eerste opleiding te volgen. Onderweg komen ze de nodige Handhavers tegen en de paden van Neryn en haar grote liefde Flint kruisen elkaar opnieuw.

Het boek was eigenlijk een behoorlijke teleurstelling. Het verhaal bestond uit Neryn die opgeleid werd door Tali in Schaduwrots gevolgd door Neryn en Tali die naar de Kol van de Eilanden reizen gevolgd door een kort, interessanter stukje dat zich afspeeld op de eilanden gevolgd door opnieuw een stukje waarin Neryn en Tali terugreizen naar Schaduwrots en intussen even in de problemen geraken gevolgd door een véél te kort stukje bij de Hoeder van het Noorden en dan terug naar Schaduwrots. Het was nauwelijks een verhaal te noemen. Er zou zoveel filler geschrapt kunnen worden, maar dan zou er maar een boek van 50 pagina’s overblijven en dat is uiteraard ook niet de bedoeling.

Het was echt gewoon een “meh” boek, wat ik best wel jammer vind, want het eerste boek van deze reeks leek veelbelovend te zijn. Misschien maakt boek drie het wel weer goed? Ik hoop het alleszins.