Hartig gekruid

Ik had hoge verwachtingen voor Hartig Gekruid van Natalie Young. Begin dit jaar nog keken Het Vriendje en ik de televisiereeks Hannibal en de manier waarop kannibalisme en het klaarmaken van mensen daarin wordt afgebeeld is behoorlijk fascinerend, vreemd genoeg. Ik ging er van uit dat dit boek dezelfde trend zou volgen.

Lizzie Prain is drieënvijftig, zit al een tijdje zonder job thuis en heeft het gehad met haar echtgenoot. Op een goede dag slaat ze hem dood met een schop en snijdt ze zijn lichaam aan stukken. Ze besluit hem op te eten om zo van het bewijsmateriaal af te raken. Lizzie is een goede kok, dus ze weet altijd wel iets te maken van de stoffelijke overschotten van haar man. Alleen blijkt zoveel massa’s vlees eten en leven in afzondering toch moeilijker dan verwacht.

Ik weet nog altijd niet helemaal wat ik moet denken van dit boek. Heel het kannibalisme en “eet uw eigen man eens op”-gedeelte wordt goed in beeld gebracht. Ik heb mijn maag een keer of twee voelen draaien en ik kan best wel het een en het ander aan. Het opeten van de lichaamsdelen wordt vrij grafisch omschreven. In vergelijking met The Girl with All the Gifts waarvan ik vorige week nog schreef dat het niet voor gevoelige lezers was, is dit nog tien keer erger. Minstens. Het zit hem vooral in het feit dat het een mens is dat een mens opeet. Dat blijft toch heel bevreemdend en misselijkmakend. Dus op dat vlak was het boek zeer beklijvend en een schot in de roos.

Maar ik had het gevoel dat dat een beetje het enige was dat het boek te bieden had. Qua plot stelt het helaas niet veel voor. Ze vermoordt haar man, snijdt hem in stukken en eet hem op. That’s about it. Op een bepaald moment raakt ze bevriend met een jongeman uit de buurt, maar dat is een rare relatie die ik niet helemaal kon vatten. Het leek wat slordig en wat snel snel bij elkaar geschreven. Het leek alsof dat personage er even snel was bijgehaald in een poging om het boek toch ietwat interessant te maken. Een beetje alsof de auteur bedacht: “Ah ja, wacht, kannibalistische tafereeltjes schrijven is leuk, maar ik heb natuurlijk ook nog een plot nodig… Hmmm… Hoe ging dat ook weeral een plot schrijven?”.

Ik snap ook nog steeds niet goed waarom ze haar man heeft vermoordt. Dat werd niet bepaald duidelijk. Ik ging er vanuit dat alle slechte dingen die hij had gedaan wel aan bod zouden komen, maar al bij al leek het mij nog niet zo’n kwaaie mens. Er komen een paar zaken aan bod die inderdaad niet door de beugel kunnen, maar dan nog was het geen tiran en het waren zeker geen redenen om iemand te vermoorden, in mijn ogen. Doordat er geen geldige reden werd aangehaald buiten “ze was haar huwelijk beu en had al proberen weg te gaan, maar dat was haar niet gelukt” leek het verhaal wat slordig en ongeloofwaardig voor mij.

Ik vond het boek nogal gimmicky en nogal “woehoe, kijk naar mij, ik schrijf over kannibalisme,”, waardoor het vergat dat een goed plot met interessante personages vaak een pak fijner is om te lezen dan een aaneenschakeling van kannibalistische tafereeltjes, wat dit uiteindelijk was. Ergens vond ik dat wel jammer, want er was zoveel potentieel en je ziet dat potentieel tussen de lijnen door zitten, maar het komt er niet uit.

Hartig gekruid is momenteel verkrijgbaar in de boekhandel of je kan het online kopen via de site van WPG Uitgevers. Ik kreeg dit recensie-exemplaar opgestuurd van WPG in ruil voor een eerlijke recensie.