Het had ook “de toffe madammen” brunch kunnen noemen

Afgelopen zondag zakte ik af naar Gent en nee, ik had het boekske niet in de aanslag. Dat is voor een andere keer. Zondag was het natuurlijk het slotevent van het #boostyourpositivity project en daar kwam een heuse brunch bij kijken waarbij een zestigtal fijne bloggende madammen aanwezig waren. Inclusief mezelf. Ha!

Back in the day ging ik wel eens vaker naar zo’n blogevent: de Bwards, de Brussels Girl Geek Dinners,… Maar het was zéér lang geleden dat ik nog een keertje naar zo’n event was geweest, dus stiekem, zeer stiekem, was ik een beetje zenuwachtig.

• Saartje was het ideale treingenootje. We kenden elkaar al een beetje via de leesclub Between the Covers, maar als je twee uur op een trein moet zitten, dan leer je elkaar nog een beetje beter kennen. Er werd gepraat over treinperikelen, studies, het leven, boeken, pyramidespelen om instant rijk te worden met onze blogs en misschien ook wel over het melken van een mamoet. Misschien. Zo.
• Eens toegekomen aan Bar Bidon zag ik Lies meteen buiten zitten in het heerlijke zonnetje. Samen met Kelly vormde ze min of meer het welkomscomité. Kelly overhandigde me mijn button en terwijl ze dat deed maakte ze een foto waar het enthousiasme vanaf straalt. Dat kwam ook wel door het feit dat ik net op datzelfde moment het hoesje van Kelly’s gsm zag en de illustratie daarop heb ik getekend. Altijd grappig om je eigen illustraties in het wild tegen te komen.
• Er waren gewoon zo veel mensen. Zo. Veel. Mensen.
• Nog voor ik mijn jas goed en wel uit had, werd ik al aangesproken door Trijnewijn én Kruimels. Ondertussen werd er ook een glas versgeperst fruitsap in mijn handen geduwd. Daar zeg ik geen ‘nee’ tegen. Intussen werd er een beetje gepraat met Trijnewijn en Kruimels. Zo kreeg ik de tijd niet om verlegen in een hoekje te gaan staan, want volgens mij had ik mij perfect kunnen verstoppen achter die auto die midden in Bar Bidon staat. Of er onder.
• Even later was het tijd voor de brunch. Overheerlijk tabouleh, een lekker slaatje met avocado, lekkere mini-chocoladebroodjes, peer-vanille confituur en de beste homemade granola EVER. Om nom nom. Ik at in het fijne gezelschap van Kruimels, Trijnewijn en Ineken.
• En daarna werd er gebabbeld. Zoveel gebabbeld. Babbel. Babbel. Babbel. Ik merkte gisteren dat ik zelfs een beetje hees was. Ha!
• Ik had een fijne babbel met Kelly en Lies over het leven als een blogger, over Bird Box, over zoveel dingen.
• Ik aanschouwde het #prinsessengewuif van Romina en zag dat het goed was.
• Met Stephanie had ik het over de Verbeelding Book Challenge waar zij ook aan mee doet. Ongegeneerd mogen praten over boeken, what’s not to love?
• Zelfs tijdens het aanschuiven aan de wc’s werd er gebabbeld. Daar kwam ik Patricia tegen en het is altijd fijn om een praatje te slaan met Patricia. Ook Saartje die ik meteen bij het binnenkomen al kwijt raakte, kwam ik daar terug even tegen. Rijen aan de wc, de ideale plaats om te socializen. Dat weet iedereen.
• Met Katrien kon ik uitgebreid praten over grafische dingetjes, onze bijberoepen en wat daar allemaal wel niet bij komt kijken.
• En eindelijk zag ik Annelyse ook eens in het echt. De meest sportieve blogster van het Noordelijk halfrond, denk ik, maar ook een ongelofelijk grappige madam.
• Helemaal op het einde kwam Sandra ook nog even dag zeggen. Eerst had ik niet helemaal door wie ze was, maar toen vertelde ze dat ze door mij een graphic novel verslaving had. Mijn frank viel meteen! Helaas moest ze door anders had ik graag nog een beetje verder gepraat.
• Dat zijn lang niet alle mensen waarmee ik heb praatte, heb ik zo het gevoel. Kan dat nu? Wie vergeet ik? Jikes!
• Door al dat gebabbel wist ik de fotograaf perfect te ontwijken. Ha!
• Zelf nam ik helaas ook geen foto’s. Dat lag vermoedelijk ook aan mijn gebabbel en misschien ook aan het feit dat ik op een bepaald moment niet helemaal wist waar ik mijn sjakosh had gelaten. Ahum.
• Er waren een hele hoop mensen waarmee ik nog een babbel wilde doen. Hoog op mijn lijst stonden deze boekenbeesten, want… ja… boeken, weet u wel. Helaas ben ik er niet meer toe gekomen. Ik heb ze zelfs niet gespot, om eerlijk te zijn. Verschrikkelijk gewoon. De ultieme kans om de boekgeek in mij volledig los te laten en ik laat die kans schieten. Boe.
• Marieke wilde ik ook even dag zeggen, maar we hebben letterlijk alleen maar “hey” gezegd omdat het even chaos was aan de ingang toen we allebei ongeveer op hetzelfde moment toe kwamen. Achteraf kreeg ik wel een ontzettend lief berichtje van haar waar ik heel hard van moest blozen. Iets over de positiviteit die ik uitstraal en dat ze daar spontaan blij van werd. Zo lief!
• Ik mocht tekenen op ramen. Ramen! Ik ben blij dat ik ze niet moest wassen achteraf. Lalala.
• Het was trouwens de bedoeling om op voorhand nog even door de lijst te gaan en nog eens alle blogs van de brunchdeelnemers te bekijken. Kwestie van een aanknoopspunt hebben en niet altijd te moeten zeggen: “Sorry, jouw blog ken ik niet,”. Dat was een strak plan. Dat was tevens ook een plan dat niet door ging, wegens ander huiswerk. Moest ik mijn blogbrunch huiswerk goed hebben gedaan dan had ik zeker nog een praatje gedaan met Elke van Yellow Me. Een mede-grafisch vormgeefster/illustratrice. Komaan! Nog een gemiste kans. Boe.

Dat het een gigantisch succes was, die blogbrunch, daar twijfelt niemand aan. Het hele project op zich was helemaal geweldig. Dus nogmaals een hele dikke merci Kelly, Lies, de mensen van Walkie Talkie en natuurlijk ook Danone. Jullie hebben dat allemaal fantastisch gedaan! Geef jezelf maar een speekselmedaille.

En nu moet ik weer inspiratie gaan zoeken voor blogberichten. Laten we eerlijk zijn, als iemand zegt: “een project waarbij je blogberichten moet schrijven rond een bepaald thema,” zorgt dat er wel even voor dat je niet te hard moet zoeken achter inspiratie. Gewoon iets schrijven op het weerthema en done. Dus hallo inspiratie-zwart-gat, here I come. Jikes!