Gemaakt

Rolled Hem Romper van Brindille&Twig

Ooit, in een ver verleden, leerde ik naaien met één doel. Als ik ooit kinderen had, dan wilde ik graag hun eigen kleren kunnen maken. En nu Het Meneertje er is, kan ik er eindelijk werk van maken. Het komt goed uit, want ik heb een probleem met kinderkleding en vooral babykleding.

Ik heb namelijk een probleem met kleur. Of het gebrek aan kleur. Ja, je hebt blauw. Ja, je hebt roze. Maar bij vele grote ketens kom ik zelden iets anders tegen dan blauw, roze, zwart, wit of grijs. Wat is er met alle andere kleuren van de regenboog gebeurd? Spelen die niet meer mee? Waarom kan ik geen felgeel rompertje vinden met een leuke print? Of een groen? Of een oranje? Allemaal goed en wel, die genderneutraliteit waar we met z’n allen naar streven, maar dan hoop ik ook dat er op termijn iets meer variatie verschijnt als het aankomt op kleuren en motiefjes, want momenteel vind ik het maar een saaie boel. En dan zwijg ik nog van de woorden/quote-trend. Witte rompertjes met daarop in het groot “Mommy’s dit” of “Daddy’s dat’. Nope. Nope. Nope.

Ik mis zoveel kleur bij kinderkleding en vooral bij babykleding. En dan bedoel ik felle kleuren. Geen pastelkleuren. Net op de moment dat je ze letterlijk alles kan aandoen wat je maar wilt, want ze hebben nog geen lievelingskleuren en ze vinden paarden nog niet leuker dan honden, bieden de winkels je zo’n beperkte keuze aan. En hoe leuk veel van de illustraties ook zijn op die rompertjes, babytruien en aanverwanten, als ze zwart/wit/grijs zijn dan vind ik het maar meh. Het lijkt bijna alsof kinderen al vanaf hun eerste momenten op deze planeet grijze muis moeten spelen en niet te hard mogen opvallen door de zwart/wit/grijs trend.

Uiteraard is dit allemaal heel persoonlijk. Het spreekwoord gaat niet voor niets “Des goûts et des couleurs on ne discute pas”Ik weet van mezelf dat ik heel veel van kleurtjes hou en dat ik best wel te vinden ben voor een print. Hoe drukker, hoe liever vaak. En hoe gekker, hoe liever is ook wel van toepassing. Mijn smaak in kinderkleding is momenteel blijkbaar niet in de mode. Bummer. Intussen heb ik al een paar merken gevonden waar ik wél terecht kan voor kleren waarvan ik denk: “Hell yeah!”, maar er is ook een andere oplossing.

Zelf kleren maken. Ah ja.

Langzaam maar zeker begin ik de draad van het naaien terug op te pikken (ja, pun intended, die kon ik niet laten liggen). Ik ontdekte Brindille&Twig en was op slag fan van hun patroontjes. Met Black Friday liet ik me wat gaan en sloeg ik een heuse voorraad in. Ik schreef al over de kerstoutfit van Het Meneertje dat ik met het Lap Neck Tee patroon maakte en verwees aan het einde van dat blogbericht naar een nieuw project dat al geknipt klaarlag. Dat lag zo’n beetje de hele kerstvakantie klaar om in elkaar gestoken te worden, maar het kwam er niet van. En uiteraard had ik een 0-3 maanden geknipt en Het Meneertje blijft groeien als een kool. En hij werd vandaag drie maanden. Oeps.

Daar waar ik pre-Beebje zo’n project op een paar uur of een middag kon afwerken, gaat dat nu gewoon niet meer. Dus besloot ik iedere avond een beetje te doen. Op een avond nadat Het Meneertje in bed lag, werd de voorkant aan de achterkant gezet. De volgende avond werden de mouwen eraan gezet. Een dag later tijdens een flinke dut zette ik de kam snaps er in. Voor dat laatste was ik wel een beetje zenuwachtig, want ik had het nog maar één keer gedaan en dat was nogal een gepruts. Maar alles verliep vlotjes. Het leek wel doordat ik het project opdeelde in kleinere stukjes, ik minder fouten maakte. Ik bleef niet doorperen tot ik helemaal uitgeteld was en niet meer zag wat ik deed.

En zo kreeg Het Meneertje dus een Rolled Hem Romper met gekke, brildragende, gesnorde eenden (of zijn het ganzen?). Hij staat geweldig met dat pakje en het is meteen een favoriet geworden hier ten huize Verbeelding. Er gaan nog van die Rolled Hem Rompertjes volgen. Mark my words. In geel. In oranje. In groen. In het blauw. Met luide prints. Met rustige prints. Wie weet zelfs zonder prints. In alle kleuren van de regenboog. Lang leve zelf kunnen naaien. 😀

Zeg eens, lieve mensen, zijn jullie handig met een naaimachine en maken jullie kleding voor jullie nageslacht? Als dat het geval is, wat zijn jullie favoriete patroontjes? Deel gerust een link in de reacties, want ik denk dat er hier nog veel genaaid gaat worden de komende maanden en jaren.

You Might Also Like

  • gerhilde maakt

    Vrolijk is het zeker en vast. Wat een geweldige eenden (of ganzen)!

  • Linde

    En als je het niet zelf maakt (vooral wél doen): Kik Kid is geweldig en heeft veel kleur! En Fred en Ginger (het zijn nét solden) ook.

    • Elke

      Oh in die kik kid was ik kei teleurgesteld! Een pakje besteld in de zomersolden, een 68 ofzo denk ik? Robbe was toen een 62, dus een beetje op de vooruit, dacht ik. Hij kon er zelfs niet een béétje in, was precies eerder een 50-56. Dat merk durf ik dus nooit meer te bestellen 🙁

      • Linde

        Allé, wij hebben keiveel Kik-Kid gehad (en nog steeds). Valt inderdaad niet super ruim, maar dit lijkt me vooral een verkeerd etiket in het kledingstuk…

  • Linde

    O, en als tip: Oliver Pants!

  • Nele

    Oh, wat een toptip! Een Sam in alle maten! Nu weet ik eindelijk waar ik mensen naar door kan verwijzen ;-).

  • Liesbeth

    Ik wil nog altijd graag leren naaien, maar het komt er maar niet van. Nochtans wordt het broodnodig: waar het mij als baby & peuter nog wel lukte om Aaron & Annabel kleurrijk te kleden (froy&dind, jbc, baba enzo hebben wel kleur, maxomorra) , wordt dat steeds moeilijker. Zeker nu Aaron 122 heeft. Allemaal grijs en donkerblauw. Inderdaad:waarom moeten jongens zo’n grijze muizen zijn???
    De mode wordt inderdaad ook steeds meer zwart-wit-lichtroze. Aarrghh. Nu begint Aaron zelf ook wel: roos/oranje/… is niet voor jongens, da’s voor meisjes. Pardon??? Ik antwoord steevast dat dat onzin is :-). Zijn favoriete broek is trouwens geel met panters op (van mini rodini, tweedehands), dus hij volgt mij wel, heeft eigenlijk zelf ook liever kleur. Tweedehands kan je misschien wel nog kleurtjes vinden. Maar zelf maken is nog toffer natuurlijk, heel mooi kruippakje dat je gemaakt hebt!

  • Mona Zane

    Dat van die saaie kleuren geldt ook voor volwassenen. Ik wil ook T-shirts met gekke patronen, maar vindt ze niet. Dus besloot ik afgelopen zomer ze zelf te maken. Als 36-jarige was ik dus aan het zoeken tussen de stoffen op de kinderafdeling. Sommige van die stoffen kunnen best ook voor volwassenen, vind ik. Tot de verkoopster bij me langs kwam met een knalroze textielstof met paarse draken erop. “Die gaat jouw dochter ook wel mooi vinden,” zei ze. Maar ik had al een andere vast: een donkerblauwe met gekleurde visjes op. Een week later sta ik terug in de winkel en ze kijkt naar de zelfgemaakte shirt die ik draag. Ze verschiet van kleur en zegt: “Dat gaat dus ook.”

    Ik draag die zelfgemaakte, felle T-shirts graag. Maar als ik dan op kantoor ben, voel ik me er soms ongemakkelijk in, zo zittend tussen mijn collega’s met hun in de winkel gekochte grijze/blauw/zwarte kleren.

  • Chloé

    Ik vind zwart-wit wel heel leuk voor meisjes (toch veeeeeel leuker dan al dat roze in ieder geval), maar ik deel je afkeer van saaie rompers en belachelijke quotes op rompers ?

    Ik kreeg als kraamcadeautje een romper van deze website. Goeie kwaliteit & grave designs, en volgens mij ook wel iets voor jou:

    https://sleep-no-more.com/

  • Elke

    Ohh interessant! Mijn mama heeft ook al hopen kleurige pakjes, shirtjes en broekjes gemaakt, zoveel leuker dan die saaie grijze boel in de winkels en op tweedehandsbeurzen. Dat patroontje lijkt me wel interessant!

  • Bente

    Wat een ontzettende leukerd!

    Zelf naaien kan ik absoluut niet nee. Ik heb er het geduld niet voor, Mijn moeder daarentegen? Die is er een ster in en kan ook maatkleding maken. Ideaal! Op het moment is ze allemaal dingen aan het breien (weer net anders dan naaien natuurlijk) voor haar eerste kleinkind (en mijn eerste mini me ;))

  • zwartraafje

    Een vriendin van me was echt een beetje triest toen ze bij de geboorte van haar eerste zoontje alleen maar kleding in pastel, babyblauw en crèmekleur kreeg. Blijkbaar was mijn cadeautje – een stapel felgekleurde babyshirts die ik tijdens haar zwangerschap in verschillende winkels bij elkaar had gesprokkeld – toen heel erg welkom. Handwerk op zich vind ik ontspannend maar naaien is blijkbaar mijn ding niet. Ik heb de afgelopen jaren enkele lessen gevolgd bij mijn moeke maar hoe mooi ik al die zelfgemaakte spulletjes ook vind – het maken zelf vind ik echt niet leuk. Mijn schoonzusje is er gelukkig wel heel goed in dus hun dochtertje (mijn metekindje) gaat ongetwijfeld regelmatig leuke outfitjes dragen. Ik ben trouwens nog aan het wachten aan onze combi-outfit want ze ging met stof die ik heb gekocht iets voor ons allebei maken.

  • Magali

    Tips voor patroontjes: Oliver pants van Emma en Mona, baby legging van idem (maar die kende je vast al), one to Hug v mind the whale, het kiind kruippakje (via kiind.nl te bestellen op papier of te downloaden), Ernest sweater v la maison Victor, .. succes!

  • Pin It on Pinterest