Gebeurd

Het vierde trimester in een notendop

De eerste drie maanden na de geboorte worden wel eens het vierde trimester genoemd. Blijkbaar zijn baby’s eigenlijk nog niet helemaal ontwikkeld als ze geboren worden, maar moesten ze nog drie maanden langer in de buik bij mama blijven, dan zou het nogal onaangenaam worden.

Aangezien ik alle trimesters in een notendop heb omschreven, wou ik dat graag ook even doen met dit trimester. Het is gek hoe snel die drie maanden voorbij zijn gevlogen, maar hoe traag sommige dagen leken te gaan. Ik begrijp nu helemaal waar de naam van een podcast die ik luisterde terwijl ik zwanger was “The longest shortest time” vandaan kwam. Kort samengevat kan ik zeggen dat we onze draai hebben gevonden. Het heeft even geduurd voor we ons ritme hebben gevonden, maar ik denk dat dat maar normaal is. Het is nogal een aanpassing, zo’n kindje erbij. Iedere dag komen we wel voor een nieuwe uitdaging te staan, maar we leren elkaar ook beter kennen en kunnen daardoor beter anticiperen. Algemeen gezien denk ik dat we dat best goed doen, zo met ons drietjes.

  • Wat voor een kereltje is Het Meneertje? De meeste mensen omschrijven hem als alert, sterk en rustig. Alert omdat hij altijd wil rondkijken. Afgelopen zaterdag waren we op een verjaardagsfeest en meneer heeft geen oog dichtgedaan. Hij wou rondkijken en heeft dat dan ook gedaan zonder een kik te geven terwijl hij in de draagzak bij Het Vriendje zat. Daarna was hij wel stikkapot en overprikkeld. Maar als je hem dan ergens neerlegt in een aparte kamer, waar hij zou moeten slapen, dan laat hij van zich horen. Sterk omdat hij eigenlijk al sinds zijn geboorte zijn nekje omhoog kan houden. In het begin was dat voor enkele seconden. Tegenwoordig is dat al langer dan tien minuten aan een stuk. Daarnaast wil meneer ook heel de tijd rechtstaan. Soms krijgen we hem niet dubbelgeplooid als hij moet zitten. En rustig… Sja. Hij laat van zich horen wanneer hij iets te melden heeft. Zolang hij kan rondkijken, is hij content. Ik vind hem zelf een zelfstandig en goedlachs mannetje. Kort samengevat: algemeen gezien is het een tof kereltje dus.
  • Eet hij goed? Groeit hij goed? Geen reflux? Yup. Soms een beetje te goed. Yup. Hij was bij zijn geboorte de meest gemiddelde baby en blijft die trend volgen. Mij hoor je daar absoluut niet over klagen. En nope, geen reflux.
  • Hoe gaat het met jou? Ben je helemaal hersteld? Ik heb niet te klagen. Lichamelijk ben ik eigenlijk verbazend snel hersteld. Ik had verwacht dat ik meer last zou hebben van de knip, maar die is genezen zonder problemen en zonder dat ik er last van had. Lang leve mijn gynaecoloog, denk ik dan. Ik ga nu wekelijks naar de kiné voor mijn postnatale oefeningen en ook dat gaat vlotjes. Het enige wat mij nog altijd een beetje dwars zit is het feit dat ik niet langer dan een paar weken borstvoeding heb kunnen geven. “Had ik maar” steekt af en toe de kop op en ik weet dat ik niet meer had kunnen doen dan ik heb gedaan, maar het zindert nog steeds na.

  • En die zwangerschapsdiabetes? Die is weg. Gone. Foetsjie. Vlak na de geboorte was die eigenlijk al weg. Op de materniteit hebben ze nog wel geprikt, maar daar had ik na het eten van een groot bord spaghetti normale waardes. Also: in het ziekenhuis waar ik bevallen ben, kon je zelf je menu samenstellen. Ik heb me daar een beetje laten gaan met de bokes met choco, maar sindsdien heb ik geen choco meer aangeraakt. Nah! De afgelopen maanden heb ik wel mijn schade ingehaald als het op zoetigheid en pizza aankomt, maar ik ben me intussen terug aan het herpakken. Alles met mate. Morgen moet ik opnieuw de suikertest doen om te zien of ik geen pre-diabetes heb of Type 2. Jikes. U mag een kaarske branden.
  • Was er nu sprake van een roze wolk? Ik had geen roze wolk verwacht. Heel wat vrouwen weten al vanaf ze een klein meisje zijn dat ze mama willen worden. Op de speelplaats laten ze aan al hun klasgenootjes weten hoeveel kinderen ze willen. Op een bepaald moment begint hun biologische klok te tikken. Ik wist eigenlijk niet of ik wel kinderen wilde, zelfs niet toen ik stopte met de pil. Er was geen biologisch klok die tikte. Ik heb dus nooit scenario’s verzonnen van hoe het zou zijn om een baby te hebben. Ik had geen romantische ideeën over die eerste maanden. Ik had geen verwachtingen. Daarom dat ik ook geen roze wolk verwachtte. Maar er was een appelblauwzeegroene wolk. Eéntje met dagen waar we samen door huppelden en met dagen waarin er vele tranen vloeiden, zowel bij Het Meneertje als bij mij. Vooral de eerste anderhalve maand à twee maanden waren er eigenlijk meer moeilijke dagen dan makkelijke dagen, maar vlak voor de kerstvakantie is dat evenwicht precies verschoven. Nu ben ik volop aan het genieten van al die lachjes, giechels en knuffels en die maken moeilijke momenten zoveel beter.
  • Komt er een tweede? Mijn god. Die vraag. Het Meneertje was nog geen week oud en we kregen die vraag al. Serieus?! Op dat moment is je lichaam nog aan het herstellen en vraag je je in stilte af of je ooit nog seks zal hebben. Ons standaard antwoord is dan ook: “Beginnen met ééntje en dan zien we wel”.

  • Slaapt hij al door? Volgens Kind&Gezin is doorslapen langer dan vijf uur aan één stuk slapen. Als we die definitie van doorslapen volgen, dan slaapt Het Meneertje al héél lang door. Hem overdag laten slapen is lange tijd een groter probleem geweest, maar het is ons uiteindelijk gelukt om hem dutjes overdag te laten doen. De aanhouder wint en al. En een berenpak, dat helpt blijkbaar ook. Tegenwoordig zijn er al nachten waarbij we hem rond negen uur in z’n bedje leggen en hij pas rond zes uur wakker wordt. Die nachten zijn echt hemels! Maar bon, we rekenen niet te hard op die nachten. De vier maanden slaapregressie ligt op de loer. Het ding is wel dat ik nog altijd last heb van insomnia. Je zou verwachten dat je slaapt als een roos als je stikkapot bent, maar nee. Nope. Deze blogpost werd geschreven tussen 4u en 5u ‘s nachts en ik was dan al wakker sinds half twee en dat terwijl mijn twee mannen heerlijk aan het ronken waren (en nog steeds aan het ronken zijn). Mijn kind slaapt beter dan mij met andere woorden. Hoppa.
  • Wat zijn je favoriete momenten geweest de afgelopen maanden? Er zijn er zoveel, maar er zijn bepaalde routines waar ik echt naar uitkijk tegenwoordig. Zo gaan we bijvoorbeeld twee keer per week samen in bad. Hij geniet daar keihard van en ik geniet van hem te zien genieten. Sinds een dikke week lezen we iedere avond voor het slapen gaan een verhaaltje voor uit Jip en Janneke. Het Vriendje en ik lezen er om beurt eentje voor. En het is schitterend om te zien hoe Het Meneertje dan gefascineerd luistert terwijl zijn oogjes dichtvallen en hij naar ons glimlacht. Ook het eerste sociale glimlachje zal ik niet snel vergeten omdat ik toen gejankt heb als een klein kind. Man. Hormonen. Glimlachjes zijn te schattig en mijn moederhart kon die schattigheid niet aan. En nu beginnen ook de giechels te komen die zelfs nog schattiger zijn! Nog een toppertje is als ik zing terwijl hij op de verzorgingstafel ligt. Aangezien ik nog steeds te weinig kinderliedjes ken, begon ik dan maar het eerste liedje te zingen dat in me opkwam en dat was Levensecht van Guus Meeuwis. Yup. Vraag me niet waarom. En Het Meneertje is fan. Geloof me vrij, ik zing behoorlijk vals, maar iedere keer als ik dat liedje zing, krijg ik de grootste glimlach ooit. Toch iemand die mijn zangkunsten op prijs weet te stellen. Ha!
  • Vind je het erg dat het geen meisje is? Ik heb die vraag echt gekregen en heb me moeten inhouden om niet met mijn ogen te rollen. De persoon die die vraag stelde, kende blijkbaar iemand die heel heel heel graag een meisje wilde, maar nu in verwachting was van een jongen. Uiteraard maakte het voor ons niet uit of het een jongen of een meisje zou worden, maar ik zou het raar hebben gevonden moest het een meisje geweest zijn aangezien iedereen rondom mij zich lijkt voort te planten met jongens. Moest het een meisje geweest zijn, dan hadden we haar meteen kunnen uithuwelijken. Dat dan weer wel. 😛

You Might Also Like

  • Goofball

    Succes met je suikertest. Ik pak nog iedere avond een pil wegens “verstoorde insulinewerking”.

    Haha, die opmerking over een 2e. Ik was ook zo met mijn ogen aan ‘t rollen toen gynaecoloog op kraamafdeling binnenkwam om over anticonceptie te praten terwijl ik daar (in tegenstelling tot jou blijkbaar) fel zat af te zien van mijn knip. ‘k had diezelfde bedenking “alsof er daar uberhaupt de eerste tijd iemand in de buurt zal komen, die anticonceptie heb ik effe niet nodig” :p.

    • Chloé

      Moest het woordenboek foto’s bevatten, dan zouden de foto’s van Tobias met de gehaktbal zeker bij “guitig” staan. Manman, de schattigheid spat van mijn scherm! <3

  • Romina

    “The days are long, but the years go fast” en daar zit verbazingwekkend veel waarheid in.

  • Kir

    Jullie en hij doen dat super! En die foto’s blijven geweldig!

  • Le petit requin

    Hahaha, wat een zalig droge samenvatting: “algemeen gezien is het een tof kereltje dus” 🙂

    En ook al weet ik dat borstvoeding op zich beter is dan flessenvoeding, ik weet ook – uit eigen ervaring 🙂 – dat kindjes met flessenvoeding ook goed opgroeien (ik was als kind bijvoorbeeld bijna nooit ziek). Dus als die “had ik maar” af en toe de kop op steekt, duw die dan maar weer weg. Je hebt gekozen wat goed was voor hem en voor jou en voor zover ik dat kan inschatten, doe je dat geweldig als moeder!

  • Lottes Anekdotes

    Wat een koddigaardje is hij toch! 🙂

  • Delphine The Green Petrolhead

    De eerste 6 weken zou ik niet willen opnieuw doen. Die waren heftig oa door de borstvoeding… ik heb het uiteindelijk 5 maand vol gehouden en Alexia was van september tem maart om de 2 weken ziek: ‘s nachts meerdere keren overgeven… Dus…. die borstvoeding *eyeroll* naar je schuldgevoel
    Welke cutie is die zoon van jullie eigenlijk seg!

  • zwartraafje

    Ik vind het wel grappig dat jullie zoontje beter slaapt in zijn berenpak terwijl je ‘Ik zag twee beren … ‘ zingt. Als hij later niet wil eten kan je het altijd proberen met berenkoeken en van die vleesworst met een berengezichtje er in. 😉

  • Pin It on Pinterest