Een bezigheid gelijk een ander: het heen-en-weer boekje

Toen we voor het eerst een rondleiding kregen in de opvang van Het Meneertje, lieten ze daar hun heen-en-weer boekje zien. Het is niet veel meer dan een aantal dubbelgevouwen A4’tje die aan elkaar geniet werden om zo een boekje te vormen.

Op iedere pagina moeten we als ouder wat informatie invullen zoals van wanneer tot wanneer hij geslapen heeft, wanneer hij gegeten heeft die ochtend,… De standaard dingen die je invult in zo’n heen-en-weer boekje, zeg maar. De dames van de opvang vullen onderaan de pagina verschillende gegevens in om ons als ouder dan weer op de hoogte te houden over hoe zijn dag is geweest. Zowel bij het blokje van de ouders als het blokje van de opvang is er wat extra ruimte voorzien voor notities en de nodige boodschappen.

Toen we het boekje voor de eerste keer te zien kregen tijdens die rondleiding, liet ik al weten dat ik me helemaal zou laten gaan met dat boekje. De meeste ouders schrijven er een kort berichtje in over hoe de vorige avond, de nacht of de ochtend is gegaan, maar ik zag meteen de kans om er een soort van getekend dagboekje van te maken. Eéntje dat ik zou bijhouden zodat zoonlief er later in zou kunnen lezen en er evenveel plezier aan zou hebben als ik er nu aan heb terwijl ik het invul.

Iedere ochtend maak ik er een snelle tekening in voor hij naar de crèche vertrekt. Vaak zit Tobias dan naast mij in zijn stoeltje aan tafel en eet hij nog een boterham of speelt hij met zijn bekers. De ene keer is de tekening al wat informatiever voor de begeleidsters dan de andere keer, maar blijkbaar vinden ze het helemaal geweldig, dat boekje. Ze kijken er iedere dag naar uit en begeleidsters uit andere groepjes komen blijkbaar af en toe meelezen. Bij de crèche sta ik dan intussen ook bekend als “die mama die altijd zo leuk in het boekje tekent”. Zelfs andere ouders hebben me er al over aangesproken intussen. Oeps.

Maar ik geniet keihard van dat dagelijkse tekeningetje maken. Het is door dat heen-en-weer boekje en mijn dagelijkse doodle, dat ik de smaak terug te pakken heb en meer wil tekenen. Het doet me vooral opnieuw heel veel goesting krijgen om stripjes te tekenen. Onnozele, korte stripjes die op bijzonder weinig slaan. Binnenkort sluit de opvang enkele weken de deuren voor een welverdiende vakantie en intussen kocht ik al een schetsboekje om tijdens die vakantie te gebruiken als getekend dagboek. Kwestie van niet opeens een gat van een aantal weken te hebben in het getekende leven van Het Meneertje.

Nieuwsgierig naar de getekende inhoud van dat heen-en-weer boekje? Stiekem deelde ik het met mijn Patronkes op mijn Patreon pagina, want ik vind dat het onder één van de “zotte” dingen valt die ik maak en doe. Het is dat soort zaken dat ik daar met héél veel plezier deel.