Zes maanden geleden startte ik een eigen Patreon pagina. Ik had al een keer een langer bericht geschreven over waarom ik het zo’n geweldig concept vond en dat het kriebelde om er zelf mee aan de slag te gaan. De vraag bleef natuurlijk: “Gaan er mensen mij via dat platform willen volgen en steunen?”.
Zes maanden later kan ik op die vraag antwoorden. Ja, er ik heb een aantal Patreon supporters. Een handvol. Een harde kern, zeg maar. Het is geen massa volk dat me daar volgt of steunt, maar eigenlijk vind ik het wel fijn dat ik daar voor een klein publiek schrijf en allerhande zaken kan delen. Het gaat er een stuk opener aan toe dan hier bijvoorbeeld, want hier lezen veel ogen mee.
Algemeen gezien experimenteer ik op die pagina véél meer dan hier. Een artikel van meer dan tweeduizend woorden? Publiceer het maar. Eéntje van minder dan driehonderd woorden? Hop. Online plaatsen die handel. Een ruwe schets voor een wild idee? Delen maar! Een afgewerkte illustratie waar ik prutste met een nieuw stukje software? Ideaal om daar eens te tonen.Kleintje nog eens van onder het stof halen en voorzichtig proberen of die stripjes nog aanslaan? Check! Een update over het reilen en zeilen achter de schermen? Mijn patronnekes waren de eerste die wisten dat mijn rijexamen er zat aan te komen. De rest van de wereld wist het eigenlijk pas nadat ik het had afgelegd. Ha!
Het is een safe haven aan het worden, die Patreon pagina. Het voelt een beetje zoals deze blog aanvoelde toen ik net begon, back in the day. Alles kan, niets moet.
“Is het het financieel waard?” vraag je je misschien af. Ik verdien er nu een tiental euro per maand mee. Niet het grote geld dus, maar alle kleine beetjes helpen en ik ben mijn patronnekes, de mensen die mij steunen op Patreon, zo ontzettend dankbaar dat ze me iedere maand dat beetje geld willen geven zodat ik een beetje meer mijn ding kan doen en dat met hen kan delen. En die patronnekes, dat is een veel diverse mix dan de lezers op deze blog, heb ik de indruk. Daar waar er hier voornamelijk dames meelezen en sporadisch al eens een man, is het daar sinds deze week mooi fifty fifty. Aaah. Gelijkheid. Het klinkt misschien gek, maar weten dat ik niet voor een voornamelijk vrouwelijk publiek schrijf, zorgt soms voor een andere insteek dan hier op deze blog.
Na zes maanden ben ik zelf eens gaan nadenken hoe ik Patreon nog beter kan maken, hoe ik er zelf nog meer van kan genieten en hoe ik nog interessantere content kan bieden aan mijn patronnekes. Daar waar ik nu gewoon pure willekeur op hen loslaat, wil ik meer met dossiers gaan werken, een beetje zoals een krant of een magazine doet. Ieder dossier heeft een bepaald thema en rond dat thema kan ik schrijven, illustreren, filmpjes en downloadables maken,… Een dossier kan gaan rond financiën, maar even goed rond eetgewoontes of, weet ik veel, de kleur roze. Patronnekes mogen uiteraard mee stemmen op welk thema aan bod komt. Zoals de afgelopen tijd zal er wel een keer wat content dat daar verschijnt, ook z’n weg naar deze blog vinden, maar dat zal eerder sporadisch zijn.
Soit. Het komt er op neer dat ik mij daar amuseer en dat het een leuke extra is voor mensen die niet genoeg krijgen van mijn content. Gisteren zei ik nog tegen Het Vriendje: “Volgens mij hé, publiceer ik iedere dag van de week wel érgens nieuwe content. Vrijdag de nieuwsbrief van Tuttefrut, artikels op Verbeelding, van alles en nog wat op Patreon en dan heb ik het nog niet over social media. Ik schijt gewoon content!“.
Dus ja, moest je nog meer content willen dan enkel deze blog en wat social media, dan kan ik je mijn Patreonpagina warm aanbevelen. Je kan me daar al steunen vanaf $1 per maand en dan krijg je als eerste de nieuwe Kleintjes te zien, toegang tot ellenlange artikels, wekelijks een video-update over het reilen en het zeilen achter de schermen,… Geef toe, da’s een koopje, toch? 😉
