Gebeurd

Louisa en de lachsalvo’s

We hebben een heus avondritueel voor Het Meneertje. Het staat niet gegrift in steen of zo, maar er zijn wel bepaalde elementen die terugkomen zoals tanden poetsen onder groot protest, uitgebreid ingesmeerd worden met de vettigste crème mogelijk en vaderlief die zoonlief een paar keer de lucht in gooit om daarna naar de vliegtuigen te kijken vanuit het slaapkamerraam. En iedere avond wordt er uiteraard ook slaapwel gezegd aan verschillende knuffels.

Toen ik Het Meneertje zijn kamertje aan het inrichten was, dook ik een doos op met daarin allerhande knuffels die ik doorheen de jaren had verzameld of zelf had gemaakt. In die doos zat Louisa. Misschien herinner je haar wel. Ik maakte haar in 2012 met de patronen uit het boek van Tante Hilde. “Wat een karaktertje, zeg” schreef ik toen op mijn blog. Back in the day was ze actrice en wilde ze het maken in Hollywood. En de kleren die ik voor haar maakte, waren nooit helemaal naar wens. Een echte diva, die Louisa. Alleen is ze wat aan lager wal geraakt, vrees ik. Toen ik haar uit die doos opviste, droeg ze niet een van haar prachtige jurken, maar een eenvoudige jurk met een bloemetjespatroon en een semi-open rug. Ik wilde haar vertrouwen terug wat opbouwen, dus zette ik haar op een schap in de kamer van Het Meneertje. Misschien zou dat haar deugd doen.

Maar deze avond bereikten we opnieuw een dieptepunt met onze diva van weleer.

We begonnen aan ons rondje slaapwel zeggen. Slaapwel beer, slaapwel prinses, slaapwel vlinder één, twee en drie. Slaapwel Uggla, de grote, zachte uil. Het Meneertje kreeg Uggla, de uil, te pakken en wilde hem uitgebreid knuffelen. Nadat dat was gebeurd, probeerden we hem terug op zijn plaats op het schap te zetten, maar iemand blokkeerde hem. Uiteraard was het die drommelse Louisa weer. Ik pakte haar vast om even uit de weg te gaan en voor ik het goed en wel besefte liet ze een knallende scheet. Zonder maar een spier te verrekken, ging ze terug op haar plekje zitten. En Het Meneertje? Die lag dubbel van het lachen.

Natuurlijk kreeg mevrouw toen de smaak serieus te pakken. Hoe zou je zelf zijn als actrice die aan lager wal is geraakt en je opeens een adorerend publiek hebt gevonden? Dus begon ze opnieuw. De ene scheet na de andere. Het ene lachsalvo na het andere volgde. Het was pas toen we haar eens stevig op haar plaats zetten (“Louisa! Er zijn kinderen bij!”) dat ze zich terug op het schap zette en in stilte bleef zitten zodat Het Meneertje rustig in zijn bedje kon gaan liggen.

Toen ik zijn nachtlampje uitknipte en de deur van zijn kamer achter me dicht trok, hoorde ik toch nog snel een scheetje gevolgd door een giechel. Volgens mij heeft onze diva haar nieuwe roeping gevonden. Dat belooft.

You Might Also Like

  • Lize

    Haha 🙂 Echt goed geschreven.

  • Joke

    Zalig! 😀

  • Goofball

    oh help, dat komt niet goed hoor 😉

  • Blogger Lovin #27 | Zwartraafje

    […] – en toen was je zes Louisa en de lachsalvo’s Emma praat #8 Flo spreekt […]

  • Pin It on Pinterest