Geekerella

Toen dit boek uitkwam in 2017 hoorde ik er langs alle kanten zoveel positieve dingen over, maar uiteraard was ik toen zwanger en kon ik me niet al te lang op een boek concentreren. Net als een aantal andere young adults, kocht ik het boek op mijn Kindle waar het vervolgens digitaal stof begon te verzamelen. Maar onlangs wist ik niet goed wat lezen en kwam ik Geekerella van Ashley Poston opnieuw tegen en een hervertelling van een bekend sprookje, daar ben ik altijd wel voor te vinden.

Elle is een gigantische fan van Starfield, een science-fiction televisiereeks die ze keek met haar vader. Helaas wordt de reeks niet meer uitgezonden, maar zij schrijft nog steeds fanfic en heeft een blog dat helemaal toegewijd is aan het fandom. Haar vader stierf helaas enkele jaren geleden en haar stiefmoeder en stiefzussen zijn alles behalve geeky genoeg om haar liefde voor de reeks te delen. Tot dat er wordt aangekondigd dat er een Starfield film zal gemaakt worden waarin de bekende teen actor Darien Freeman de hoofdrol zal spelen.

Zoals bij de meeste hervertellingen weet je wel hoe het allemaal gaat lopen, maar het is leuk om te zien hoe een verhaal dat je zo goed kent, toch een beetje anders is. Daarnaast vond ik het ook heerlijk om te zien dat er knipogen zaten in het boek naar het originele sprookje, maar dat niet alles tot op de letter gevolgd werd. Zo is de peetmoeder van Assepoester in dit verhaal niet een magisch wezen dat uit het niets komt aanzetten to save the day. Het is een collega die graag naait waarmee Elle samenwerkt. Er komt nogal weinig bibbidi bobbidoo boo aan te pas. En dat zorgt weer voor wat meer herkenbaarheid en toegankelijkheid.

Ik moet eerlijk toegeven dat Assepoester doorgaans een van mijn minder favoriete sprookjes is omdat het nogal een passief personage is dat alles ondergaat en zelf weinig heft in eigen handen neemt. Maar Elle is duidelijk niet je standaard Assepoester. Ze weet van wanten en hoewel ze uiteraard af en toe wel over zich laat lopen door haar stiefmoeder en -zussen, verzet ze zich er toch ook steeds tegen. Daarnaast leren de prins en Assepoester in dit verhaal elkaar al op voorhand kennen. Ik heb het nog altijd niet zo op instalove en ik was dus blij te zien dat de twee personages naar elkaar toe groeien via sms’jes.

En wat ik ontzettend interessant blijf vinden, is hoe een auteur een fandom kan verzinnen dat niet bestaat, maar dat toch écht aanvoelt. Er zijn nog boeken die ik in het verleden las, die dit deden (Fangirl van Rainbow Rowell bijvoorbeeld) en ik heb daar altijd ontzettend veel bewondering voor. Starfield sluit naadloos aan bij de andere fandoms die worden genoemd in dit boek: Star Trek, Dr. Who, LOTR,… Hoewel je geen idee hebt hoe de personages uit de originele Starfield reeks eruit zien, of wat het verhaal is van die reeks, kan je je er toch perfect iets bij voorstellen. Massa’s respect voor auteurs die zoiets tot leven kunnen wekken, want het is zeker niet evident.

Dus ja, ik heb genoten van dit boek. Het is een heerlijke geeky twist op Assepoester met een diverse set personages. Je moet het niet lezen voor de spannende ontknoping, want je weet hoe dit verhaal eindigt, maar het is een boek dat heerlijke wegleest. En stiekem, heel stiekem, baal ik een beetje dat ik dit jaar geen boeken mag kopen, want blijkbaar verschijnt er een nieuw deel binnen deze reeks begin april. Boe. BOE.

Voor zover ik kan terugvinden werd Geekerella helaas nog niet vertaald naar het Nederlands. Wie weet komt dit nog. Wie weet ook niet. Wie zal het zeggen.