Gebeurd

Een babbel met Bobonneke

Iedere maandag tijdens mijn middagpauze, ga ik even naar de plaatselijke supermarkt om wat fruit in te slaan en om een paar spullen te kopen voor mijn lunch voor de rest van de week. Ik loop dan meestal zwaar beladen terug naar huis langs de kortste weg, maar afgelopen maandag maakte ik een beetje een omweg.

Aan de overkant van de straat liep een oud dametje met een rollator. Ik knikte haar toe van de andere kant van de straat en wilde verder stappen, toen ik haar zag stoppen en zich naar me toe draaien.
“Dat doen er niet meer veel!” riep ze me toe, “Zo dag zeggen, dat doen er niet meer veel”
Ik hield halt en besloot de straat over te steken. Ze was niet veel groter dan mij, dat oude dametje met haar rollator. Haar hand was gewikkeld in een verband, maar voor de rest zag ze eruit als een plaatje. Ze was mooi opgemaakt, droeg een kleurrijke jurk en ze had haar mooiste parelketting aan.

“Gij zijt een lieveke,” zei ze toen ik haar zei dat ik altijd probeer mensen goedendag te zeggen, al is het maar met een knikje of een glimlach. Het is zo’n klein gebaar, maar het kan de dag van veel mensen maken. Ze begon te vertellen over hoe ze al op haar twaalf was beginnen werken, dat ze uiteindelijk opleidingen had gegeven aan de fabriekswerkers bij Philips, dat ze getrouwd was met haar lief dat ze had leren kennen op haar veertien, dat ze vroeger altijd bij heel wat jeugdverenigingen en toneelkringen had gezeten en nog zoveel meer.

We stonden daar heerlijk in het zonnetje en het deed haar zichtbaar deugd om een babbeltje te kunnen doen. En het deed mij ook deugd. Ik luister graag naar verhalen, ook die van willekeurige oude dametjes met een rollator. Hoewel er een leeftijdsverschil van bijna vijftig jaar tussen mij en haar zat, begrepen we elkaar perfect en zaten we op dezelfde golflengte. Over vriendelijk zijn, over respect hebben, over luisteren naar anderen,…

Na een kwartiertje besloot ze haar weg verder te zetten, want haar zoon zou zo meteen binnen springen. Ze liet weten dat ik altijd welkom was en dat ze altijd koekjes in huis had voor bezoek. Zelf at ze er niet van, maar dan was er natuurlijk meer voor haar bezoek. Ze zei me ook nog haar naam.

“Maar ik heb graag dat mensen mij Bobonneke noemen,” voegde ze er nog aan toe, “Gij, gij moogt mij Bobonneke noemen”
Dus zei ik nog dag aan Bobonneke en liep ik met een grote glimlach verder naar huis. Die zware zakken met boodschappen leken opeens een pak minder te wegen.

You Might Also Like

  • Inga

    Mooi! Ik moet toch een traantje wegpikken.

  • Jill

    Zalig. Ik zou zeker nog eens een bezoekje brengen aan Bobonneke 🙂

  • Literasa

    Mooi verhaal!! Ik heb dankzij wandelingetjes met onze dochter ook al wat praatjes met oudere dames gemaakt, heerlijk gewoon. Throw kindness around like confetti, zeggen ze dan 🙂

    • Kathleen

      Heerlijke uitspraak! Hier werden ook veel wandelingetjes gedaan met Het Meneertje en was hij steeds het ideale gespreksonderwerp. Nu nog steeds eigenlijk.

  • Sofie

    Heerlijk! Ik hou zo van oude mensen (al zijn er ook ambetanteriken tussen). Ik voel me meestal op mijn gemak bij hen. En zij bij mij.
    Ik probeer ook zoveel mogelijk te glimlachen en hallo te zeggen. Ook tegen onbekenden. En vandaag was er een jong meisje/vrouw die naar me glimlachte, ook eens fijn als het eens van een ander komt.

  • fieke

    Oh, zo schoon!
    Ik probeer ook vaak mensen te groeten, maar helaas krijg ik meestal een boze blik of wegkijkende blik terug hier in de buurt. Dat is iets wat ik niet begrijp: hallo zeggen kost toch niks, of doet toch geen pijn?

  • Lize

    Mooi verhaal! Ik merk ook dat oudere mensen soms nood hebben aan een babbel en daar probeer ik dan ook tijd voor te maken.

  • Evi

    Wat ongelooflijk mooi! Ik probeer dat toch ook altijd te doen, anderen begroeten. En het is helemaal zalig als je een begroeting of een kort gesprekje terug krijgt 🙂

  • Leen

    Amai zo schoon <3
    Als wij gaan wandelen, zeg ik ook altijd goeiedag tegen mensen die we tegenkomen… dat is de wandelaarscode. Zondagswandelaars (ja die pik je er zo uit!!!) kennen die regel niet en die negeren u gewoon… Echt triestig….

  • Goofball

    geweldig

  • Pin It on Pinterest