Gebeurd

A tale of two lions

A tale of two lions

Toen ik zwanger was van Het Meneertje vroeg ik hier om tips. Eén van de tips die een aantal keer terug kwam was “kies een knuffel en koop er meteen vijf exemplaren van”. Dat deden we. We haalden vijf exemplaren van Krokko in huis, maar dat was een beetje buiten onze eigenwijze peuter gerekend.

We kregen best wel wat knuffels bij zijn geboorte. Niet overdreven veel gelukkig, maar toch genoeg. Die kregen allemaal een plaatsje in zijn kamer eens hij naar zijn eigen kamertje verhuisde. Vier van hen stonden netjes op een rij op één van zijn kasten. Hij kon ze zien vanuit zijn bedje en kon er makkelijk naar wijzen wanneer hij recht stond. Het gebeurde regelmatig dat hij na een dut naar de vier knuffels op de kast begon te wijzen en dat we er dan samen mee begonnen spelen.

Pingu de Dreambaby pinguïn stond altijd uiterst rechts en was dus de eerste die aangewezen werd. Hij was wat groter dan de rest, maar was daardoor ook sterker. Hij kon dus makkelijk van de kast kruipen en de spijlen van het bedje beklimmen om zo vervolgens bij Het Meneertje in bed te ploffen. Dan kwam Leo de Leeuw. Leo was een durfal die altijd al grommend van de kast rechtstreeks in het bedje sprong. Soms balanceerde hij eerst nog even op de rand van het bed en deed hij een salto in het bed. Daarna was het aan Oli de Olifant. Oli was altijd heel chill en nam graag zijn tijd om naar het bedje van Het Meneertje te stappen. En dan was er nog Beanie Bear (een Mr. Bean beer). Hij was een hele voorzichtig beer die nogal snel schrik had van zowat alles. Dus hij kroop altijd heel voorzichtig van de kast af en had vaak problemen om in het bedje te geraken omdat hij niet langs de spijlen durfde omhoog te klimmen.

En opeens, letterlijk van de ene dag op de andere, besloot Het Meneertje dat Leo zijn beste vriend was, dat ze onafscheidelijk waren en dat hij in zijn bedje moest blijven liggen om te slapen. Ik bedoel, ik neem het hem niet kwalijk. Een trouwe, vlotte durfal als vriend hebben, dat is zowat de beste vriend die je kan hebben. “Rawwwr” was één van de eerste woorden die Het Meneertje kon zeggen. Of geluiden die hij consequent maakte, want ik weet niet of je “rawwwr” kan klasseren onder “woord”. Het was zijn naam voor Leo. Als het bedtijd was, vroeg hij altijd “Rawwwr?” en dan moesten we natuurlijk Leo zoeken die nog ergens ten velde de wildste avonturen aan het beleven was.

Alleen hadden we Leo de Leeuw gekregen van onze Britse overburen bij de geboorte van Het Meneertje. Dat was meer dan anderhalf jaar geleden op dat moment. Toen we begonnen te beseffen dat Leo écht wel belangrijk aan het worden was en dus maar eens begonnen te googlen of we nog zo’n leeuw konden vinden, werd het al snel duidelijk dat Leo de Leeuw O-VER-AL was uitverkocht. Nee, wacht, er was een webwinkel ergens in Hongarije die die specifieke leeuwknuffel in die grootte (22cm, want er waren nog twee grotere varianten te vinden) nog verkocht, maar ze verzonden niet naar België.

Zowel ik als Het Vriendje hebben een knuffeltrauma in het verleden opgelopen, dus we moesten en zouden een reserveleeuw vinden zodat Het Meneertje gespaard kon blijven van zo’n trauma. Kost wat kost.

Ik contacteerde fabrikant van de knuffel of ze misschien nog ergens een Lucio de Leeuw hadden rondslingeren. Want jawel, Leo heet blijkbaar officieel Lucio. Maar ook daar ving ik bot. Hij kwam uit een collectie van intussen bijna vijf jaar geleden en zij hadden er zelf geen meer op voorraad. Langzaam maar zeker begon ik een klein beetje paniek te voelen en zag ik een knuffeltrauma in de toekomst van zoonlief. Ja, ik kan knuffels repareren, maar dat gaat maar tot op zekere hoogte. De manier waarop Leo soms door de lucht vliegt of waarop Het Meneertje hem bijt, dat zou vroeg of laat voor verwondingen zorgen bij Leo die ik niet kon repareren.

Uiteindelijk ontdekte ik dat Lucio ook een versie had met een ingebouwd muziekdoosje. Zo goed als dezelfde knuffel, maar met een iets andere staart en wat zwaarder wegens wat extra hardware. Dus werd er zo’n knuffel gekocht. Al was het maar om reserveonderdelen te hebben moest er ooit een arm of iets dergelijks sneuvelen.

En zo kwam het dus dat er nu twee leeuwen bij ons inwonen: Leo en Lucio. De ene is een trouwe, vlotte durfal. De andere kan heel mooi zingen. Maar ze worden gelukkig allebei even graag gezien door Het Meneertje. Mission accomplished.

Moest je toch nog een Lucio de Leeuw (22cm, niet die van 30cm) hebben liggen van het merk Happy Horse en je doet er niets mee, dan adopteren wij hem met veel plezier om ons leger reserveleeuwen verder uit te bouwen.

PS: Krokko is zijn tweede favoriete knuffel. Dus we zijn toch een beetje geslaagd in onze opzet. 

You Might Also Like

  • Emmely

    Ik was ontzettend blij dat ik bijna 2 jaar later nog een exemplaar kon vinden van het knuffeldoekje dat onze dochter vanuit het niets plotseling tot onafscheidelijke vriend bombardeerde. Daarvoor had ze werkelijk geen interesse in wat voor knuffel dan ook. Ze weet niet dat we er 2 hebben en daardoor kunnen we de knuffel regelmatig wassen wat heel prettig is omdat hij een tijdje ook overal naar mee werd gesleept in het kinderdagverblijf, dus ook naar de zandbak….
    Ik hoop dat jullie nog een exemplaar vinden!

  • Hanne

    Herkenbaar!
    Wij kochten twee varkensknuffeldoekjes dn nu wil ik er nog bijhalen en maken ze die niet meer. Eveneens Happy Horse, die veranderen blijkbaar elk jaar iets aan de knuffeldoekjes ?
    Nu dragen we dus extra zorg voor Ham 1 & Hal 2!

    (Rawr is hier voorbehouden voor de tijgers)

  • Nikki

    Hier had ze een favoriet Dikkie Dik-knuffeldoekje, dus we kochten er nog eentje van. En prompt werden beide Dikkie Diks straal genegeerd en vervangen door Konijn. Nu moeten we dus een tweede konijn, maar ik vrees een beetje voor zijn lot als hij een collega krijgt.

    • Kathleen

      Ik had ook wat schrik voor een gelijkaardig scenario hier met Leo, maar nope. Het blijft even grote liefde.

  • zwartraafje

    Ik heb er net een foto van gemaakt en die op mijn gsm gezet. Mocht ik hem ooit ergens tegenkomen dan laat ik het je zeker weten. Zou je het erg vinden mocht hij van de kringloopwinkel komen? Want daar heb je waarschijnlijk nog het meeste kans.

    • Kathleen

      Nee, absoluut niet erg moest je er nog ergens eentje tweedehands vinden. We gooien die dan wel een keer in de wasmachine en done. Merci om mee te zoeken in ieder geval!

  • Goofball

    We hebben altijd heeel consequent gewijgerd om andere knuffels dan de slaapknuffel in bed en slaapkamer toe te laten en vice versa…er wordt ook niet elders in huis gespeeld met de slaapknuffels. Bij ons heeft dat gewerkt om de toegewezen slaapknuffels (waarvan er 6 zijn) als trouwe bedvriend te houden.

    Nu ja, we zouden dus ooit wel een trauma kunnen krijgen met een gewone speelvriend knuffel, maar dat zou ons niet uit de slaap mogen houden.

  • Pin It on Pinterest