Wanneer Het Meneertje thuiskomt van de crèche, sta ik doorgaans in allerhande potten en pannen te roeren. Hij weet dat hij me als hij thuiskomt kan vinden in de keuken, dus dat is vaak de eerste plek waar hij naartoe loopt.
Deze avond hoorde ik zijn enthousiaste voetstappen nog voor ik hem zag. Hij bleef in de deuropening staan en toen ik voor hem bukte, kreeg ik meteen een steen in mijn handen geduwd.
“Jote deene!” zei hij. En dames, heren, het was inderdaad een grote steen die ik mijn handen geduwd kreeg. Maar meteen daarna stak hij nog een heel verhaal af.
“Sjoene nat! Buite… Plasj!”
Ik voelde even aan zijn schoenen en jawel hoor, die waren behoorlijk nat.
“Heb jij buiten in een plas gestapt en zijn jouw schoenen daardoor nu nat?” vroeg ik lachend.
“Jam,” lachte hij bevestigend waarop hij zich meteen terug omdraaide om weer iets anders te gaan doen. Waarschijnlijk iets belangrijks dat te maken heeft met auto’s of stenen of zo.
En ik ging verder met het roeren in allerhande potten en pannen en ik bedacht me dat dit de eerste keer was dat dat kleine Meneertje naar me toe was gekomen om een verhaal te vertellen. Hopelijk het eerste van vele.
leuk eh